Leon Borejsza

Leon Borejsza
Leon
	pułkownik
Data urodzenia	25 lutego 1915
Data śmierci	9 września 1986
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Gwardia Ludowa; Armia Ludowa
Jednostki	?
Główne wojny i bitwy	powstanie warszawskie
	Odznaczenia
	;

Leon Borejsza, ps. Leon, właśc. Leonard Borenstein (ur. 25 lutego 1915, zm. 9 września 1986) – żołnierz GL-AL, pułkownik, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w robotniczej rodzinie jako syn Jana^[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej został zatrudniony w zakładzie blacharskim. W dwudziestoleciu międzywojennym działał w KPP i KZMP, za co w 1932 został osadzony w więzieniu w Piotrkowie Trybunalskim.

Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w kampanii wrześniowej. W okresie okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie, gdzie krótko pracował w drukarni. Uczestniczył w konspiracji, od 1942 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej i organizacji zbrojnych - Gwardii Ludowej a następnie Armii Ludowej pod pseudonimem Leon, wziął udział w powstaniu warszawskim. Walczył na Woli, na Starym Mieście, potem na Żoliborzu. Po upadku powstania opuścił Warszawę wraz z cywilami.

Po kapitulacji Niemiec został przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego ZWM w Warszawie, później objął stanowisko kierownika Wydziału Personalnego Komitetu Warszawskiego PPR. Na początku 1947, w stopniu kapitana, został pracownikiem Zarządu Informacji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Po utworzeniu PZPR został członkiem partii, pracował jako Sekretarz Komisji Historii Lewicowego Ruchu Młodzieżowego przy Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1949–1950 kierował pracami Oddziału Informacji Garnizonu KBW i Wojsk Ochrony Pogranicza. Pod koniec 1950 objął stanowisko Wydziału I (szkoleniowego) Zarządu Informacji KBW i WOP. W 1957 został naczelnikiem Wydziału X (informacyjno-analitycznego) Departamentu II (kontrwywiadu) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1959 otrzymał stopień pułkownika, a dwa lata później został skierowany do Centrum Wyszkolenia MSW w Legionowie. W połowie 1962 odszedł z bezpieki. Następnie pracował m.in. w Muzeum Historii Polskiego Ruchu Robotniczego oraz był dyrektorem Muzeum Pamięci i Męczeństwa^[2].

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B3-1-6).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Srebrny Krzyż Zasługi (11 maja 1946)^[3]
Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (23 maja 1967)^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-03] .
↑ Leon Borejsza [online], Żołnierze Wyklęci [dostęp 2023-05-03] .
↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475 „za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji” - jako Leon-Borejsza Feliks.
↑ Uchwała nr 95/880 Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 23 maja 1967 r. w sprawie nadania odznak honorowych m. st. Warszawy „Za Zasługi dla Warszawy”. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. st. Warszawy”. Nr 13, poz. 63, s. 1–2, 15 sierpnia 1967 r. Warszawa. [dostęp 2023-05-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Leon Borejsza

[1] Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-03] .

[2] Leon Borejsza [online], Żołnierze Wyklęci [dostęp 2023-05-03] .

[3] M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475 „za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji” - jako Leon-Borejsza Feliks.

[4] Uchwała nr 95/880 Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 23 maja 1967 r. w sprawie nadania odznak honorowych m. st. Warszawy „Za Zasługi dla Warszawy”. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. st. Warszawy”. Nr 13, poz. 63, s. 1–2, 15 sierpnia 1967 r. Warszawa. [dostęp 2023-05-03].

[1]

[2]

[3]

[4]