Leon Ptasznik
 kapitan administracji
| |
| Data urodzenia |
29 lutego 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Leon Ptasznik (ur. 29 lutego 1896, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 29 lutego 1896 jako syn Franciszka[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pełnił służbę w Wojsku Polskim, w stopniu chorążego. 22 czerwca 1926 został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 50. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. 15 lipca 1927 został awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927 i 47. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Na przełomie lat 20. był oficerem zawodowym 23 pułku piechoty w garnizonie Włodzimierz Wołyński[3][4][5].
19 marca 1937 Prezes Rady Ministrów Sławoj Składkowski nadał mu Srebrny Krzyż Zasługi[6][7]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 58. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[7]. W 1939 był dowódcą 2 kompanii „Włodzimierz” batalionu Obrony Narodowej „Kowel” i jednocześnie sprawował funkcję komendanta 23 Obwodu PW w Hrubieszowie przy 23 pp[8].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 43/1-71 oznaczony numerem 2409)[9]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leon Ptasznik. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 6 lipca 1926 roku, s. 203.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 39, 277.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 109, 553.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 114.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 308.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 669, 673.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 77. [dostęp 2015-11-18].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.