Leopold Koziebrodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leopold Koziebrodzki
Leopold Bolesta-Koziebrodzki
Ilustracja
Tadeusz Bolesta-Koziebrodzki (przed 1909)
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1855
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1939
Lwów

Odznaczenia
Krzyż Wielki Order Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Order Królewski Korony (Prusy) Komandor Orderu Karola III (Hiszpania) Kawaler Orderu Danebroga (Dania) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Medżydów (Imperium Osmańskie) Order Osmana (Imperium Osmańskie) Oficer Orderu Korony Rumunii

Leopold Justyn Maksymilian Bolesta-Koziebrodzki[a] (ur. 16 listopada 1855 w Wiedniu, zm. 23 lutego 1939 we Lwowie[1]) – polski dyplomata Austro-Węgier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Miał brata Tadeusza (także dyplomatę)[2].

W 1881 podjął pracę w C. K. Ministerstwie Spraw Zagranicznych[2]. W 1882 został bezpłatnym attaché ambasady w Konstantynopolu[2]. Następnie pracował w ambasadach i poselstwach w Paryżu, Kopenhadze, Brukseli i Bukareszcie[2]. W 1891 został kierownikiem poselstwa w Rio de Janeiro[2]. Potem był w ambasadach w Watykanie i w Madrycie[2]. Później został posłem w Tangerze, a w 1909 w Lizbonie[2]. Po raz ostatni był wymieniony w ewidencji urzędniczej w 1910, gdy miał status urlopowanego[3].

W 1881 otrzymał godność c. k. podkomorzego[4]. W 1913 otrzymał tytuł c. k. tajnego radcy[5]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

inne odznaczenia

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Leopold Graf von Bolesta-Koziebrodzki”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]