Lex Iulia de civitate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lex Iulia de civitate sociis danda – rzymska ustawa podjęta w 90 p.n.e. na wniosek konsula Lucjusza Juliusza Cezara. Przyznawała prawo obywatelskie tym mieszkańcom Italii, którzy nie przyłączyli się do walki przeciwko Rzymowi podczas wojny ze sprzymierzeńcami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wiesław Litewski: Słownik encyklopedyczny prawa rzymskiego. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 155. ISBN 978-83-7052-819-5.