Lex Pacca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lex Pacca – edykt kardynała Bartolomeo Pacca zatwierdzony 7 kwietnia 1820 roku przez papieża Piusa VII. Edykt ten oparto o edykt z dnia 1 października 1802 roku Lex Doria Pamfili określający zasady ochrony dzieł sztuki i zabytków. Lex Pacca i Lex Doria Pamfili stały się podstawą do Urzędu Kamerlinga - najwyższego zwierzchnika nad zabytkami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dariusz Matelski: Znaczenie prawodawstwa Państwa Kościelnego dla ochrony zabytków w XIX i XX wieku. Toruń: 2010, s. 304-338.