Lil B

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lil B
Ilustracja
Lil B w 2011
Imię i nazwisko

Brandon Christopher McCartney

Pseudonim

Lil B, The BasedGod, Lil B The BasedGod, Young BasedGod

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1989
Berkeley

Instrumenty

wokal

Gatunki

hip-hop, cloud rap, hip-hop alternatywny

Zawód

raper, muzyk, autor tekstów, producent muzyczny, mówca motywacyjny

Aktywność

od 2004

Wydawnictwo

BasedWorld, Permanent Marks, Weird Forest, Stacks On Deck, Fool's Gold, Amalgam

Powiązania

Soulja Boy, Clams Casino, Lil Wayne, Chance the Rapper

Współpracownicy
Soulja Boy, Clams Casino, Lil Wayne
Zespoły
The Pack (2004-2018)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Brandon Christopher McCartney (ur. 17 sierpnia 1989 w Berkeley)[1][2], zawodowo znany jako Lil B lub The BasedGod – amerykański raper i autor tekstów. Lil B nagrywał muzykę zarówno solo, jak i z grupą The Pack z Bay Area. Jego solowa działalność obejmuje kilka gatunków muzycznych, w tym hip hop, new age, indie rock i muzykę chóralną. Swoją twórczość określa jako „based”, co oznacza styl życia oparty na pozytywności i tolerancji. Jest głównie znany z szerokiego wykorzystywania mediów społecznościowych do budowania swojego kultu online[3][4]. Lil B współpracował z takimi raperami jak Lil Wayne, Soulja Boy czy ASAP Rocky[5][6]. W całej swojej karierze wydał ponad 3 tysiące utworów i ponad 70 krążków[7][8]. Lil B nazywany jest pionierem i twórcą cloud rapu i dzisiejszego brzmienia hip-hopu[9][10].

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

McCartney dorastał w Berkeley w Kalifornii i uczęszczał do szkoły średniej w Albany[11][12]. Przyjął pseudonim Lil B i zaczął rapować w wieku 15 lat wraz z grupą hip-hopową The Pack z San Francisco Bay Area. Zespół wydał dwa mixtape'y a następnie ich piosenka "Vans" stała się niespodziewanym hitem. Piosenka została uznana za piątą najlepszą w 2006 roku przez magazyn Rolling Stone[13]. Popularność „Vans” doprowadziła grupę do wydania EP-ki Skateboards 2 Scrapers, zawierającej remiks „Vans” z raperami z Bay Area; Too $hort i Mistah F.A.B. W 2007 roku The Pack wydali swój pierwszy album, Based Boys.

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Lil B w 2012

2009-10: Sukces solowy[edytuj | edytuj kod]

24 września 2009 Lil B wydał swój pierwszy album, I'm Thraxx, za pośrednictwem niezależnej wytwórni Permanent Marks[14]. 22 grudnia 2009 roku Lil B wydał swój drugi album, 6 Kiss, który spotkał się z pozytywnym przyjęciem krytyków[15]. 25 marca 2010 wydał mixtape Dior Paint[16]. 3 kwietnia 2010 Lil B oficjalnie podpisał kontrakt z wytwórnią Soulja Boy'a, SODMG Entertainment[17]. 7 maja 2010 Lil B wydał mixtape zatytułowany Base World Pt. 1[18]. 5 lipca 2010 Lil B wydał mixtape wraz z Soulja Boy'em zatytułowany Pretty Boy Millionaires[19]. Lil B nagrał ponad 1500 utworów do końca lipca 2010 roku, w tym hity "Like A Martian", "Wonton Soup", "Pretty Bitch", "I'm God", z których wszystkie zostały wydane za darmo do pobrania w internecie[9]. 21 września 2010 Lil B wydał kolejny album studyjny, Rain in England, za pośrednictwem Weird Forest Records[20].

2010-obecnie[edytuj | edytuj kod]

29 grudnia 2010 roku ogłoszono i potwierdzono, że Lil B podpisał umowę na wydanie albumu z wytwórnią Amalgam Digital[21]. 10 lipca 2011 Lil B wydał EP Paint, za pośrednictwem swojej własnej wytwórni BasedWorld Records[22].

18 stycznia 2011 Lil B wydał album zatytułowany Angels Exodus, za pośrednictwem Amalgam Digital. 14 kwietnia 2011 Lil B ogłosił, że jego następny album będzie zatytułowany I'm Gay, co wywołało wiele kontrowersji[23][24][25]. 29 czerwca 2011 Lil B wydał album, I'm Gay (I'm Happy), za pośrednictwem Amalgam Digital; album znalazł się na liście Billboard R&B/Hip-Hop Albums pod numerem 56 oraz na liście Heatseekers Albums pod numerem 20[26]. Został wybranym jednym z uczestników XXL Freshmen Class 2011 obok takich raperów jak; Kendrick Lamar, YG, Meek Mill, Mac Miller[27].

17 maja 2012 roku Lil B wydał swój pierwszy instrumentalny album, Choices and Flowers, pod pseudonimem „The Basedgod”[28]. 16 września 2012 roku Lil B wydał rockowy singel zatytułowany „California Boy”[29]. 30 grudnia 2012 roku Lil B wydał swój drugi album instrumentalny zatytułowany Tears 4 God, również pod pseudonimem „The Basedgod”[30].

24 grudnia 2013 roku Lil B wydał mixtape 05 Fuck Em, który zawierał 101 piosenek[31]. 1 czerwca 2014 roku Lil B wydał mixtape zatytułowany Hoop Life, który stał się popularny z tego, że zawierał utwór zatytułowany „F*ck KD”, który wzywał gracza NBA Kevina Duranta. 14 października 2014 roku Lil B wydał mixtape Ultimate Bitch z kolejną popularną piosenką „No Black Person Is Ugly”[32]. 19 lipca 2015 roku Lil B i Chance the Rapper wydali wspólny mixtape[33].

17 sierpnia 2017 roku Lil B wydał projekt Black Ken, opisując go jako „pierwszy oficjalny mixtape”. Krążek uplasował się na 24 miejscu na liście Heatseekers Albums oraz na 44 na liście Independent Albums[26].

Lil B podczas koncertu na Coachella w 2011

Styl muzyczny[edytuj | edytuj kod]

Lil B i krytycy muzyczni określają jego styl rapowania jako „based”, słowo, którego Lil B używa również do opisania pozytywnego, tolerancyjnego stylu życia[34][35].

Lil B w czerwcu 2012

Technika rapowania[edytuj | edytuj kod]

Publicysta Slate Jonah Weiner określił go jako jednego z „rosnącej liczby dziwacznych MC's”, nazywając go „genialnie wypaczonym, post-Lil Wayne dekonstrukcjonistą z Bay Area”[36]. Krytyk muzyczny Willy Staley określił twórczość Lil B jako „różnorodną”, ponieważ waha się od krytycznych parodii gatunku hip-hopu po „pół new age, pół spoken word”. Ponadto zauważa, że Lil B czerpie z wielu różnych gatunków, zwłaszcza tych, które nie są powszechnie używane przez innych raperów[4].

Inne przedsięwzięcia[edytuj | edytuj kod]

Książka[edytuj | edytuj kod]

Takin' Over by Imposing the Positive! to książka napisana przez McCartneya i opublikowana przez Kele Publishing w 2009 roku[37]. Książka jest napisana w formie e-maili i smsów do czytelnika. Ich tematy obejmują pozytywność, optymizm i życie. Książka została rozdana podczas wykładu Lil B na Uniwersytecie Nowojorskim w marcu 2012 roku[38]. 30 marca 2013 McCartney ogłosił, że jest w trakcie pisania swojej drugiej książki[39].

Mówca motywacyjny[edytuj | edytuj kod]

Lil B prowadził wykłady motywacyjne na kilku uczelniach, w tym na MIT i Carnegie Mellon University[40]. Są one na ogół skupione wokół jego osobistych doświadczeń życiowych i bieżących wydarzeń[41]. 28 maja 2015 r. raper wygłosił wykład na UCLA, gdzie poruszył tematy takie jak pieniądze, media, technologia, przestrzeń, świadomość i miłość[42].

Aplikacje Basedmoji i vegEMOJI[edytuj | edytuj kod]

Lil B uruchomił aplikację "Basedmoji" 16 stycznia 2015 roku[43]. 17 stycznia 2015 Lil B wydał "vegEMOJI", we współpracy z wegańską firmą "Follow Your Heart"[44][45], pomimo faktu, że Lil B nie jest weganinem, stwierdził, że ogranicza spożycie przetworzonej żywności i „wstydzi się jedzenia mięsa”[45].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

16 stycznia 2015 roku apartamentowiec w którym mieszkał Lil B w Contra Costa w Kalifornii zapalił się wczesnym rankiem w czwartek po tym, jak przez budynek rozprzestrzenił się pożar elektryczny. Lil B i sześć innych osób zostało uratowanych przez 15-letniego Mateo Ysmaela, który przebiegł przez budynek, aby wszystkich obudzić[46].

W wyborach prezydenckich w USA w 2016 roku poparł senatora stanu Vermont Berniego Sandersa[47].

W 2017 roku został pobity przed koncertem przez raperów A Boogie Wit Da Hoodie oraz PnB Rock'a[48].

Wybrana dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rain in England (2010)
  • Angels Exodus (2011)
  • I'm Gay (I'm Happy) (2011)
  • Choices and Flowers (2012)
  • Hoop Life (2014)
  • Black Ken (2017)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ » Blog Archive » THIS IS BEAUTY AND ART THANK YOU FOR THE BIRTHDAY LOVE!! AUG 17th! HAPPY #BASED DAY!! ALL [online], web.archive.org, 10 września 2011 [dostęp 2022-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-10].
  2. ↑ Jonah Engel Bromwich, Outplayed? Perhaps. But Some See Rapper’s Hex Behind Thunder’s Downfall., „The New York Times”, 1 czerwca 2016, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  3. ↑ Jon Caramanica, A Pied Piper of Rap, Followed on Twitter, „The New York Times”, 26 lipca 2010, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  4. ↑ a b The man behind the meme [online], San Francisco Bay Guardian Archive 1966–2014 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  5. ↑ Lil Wayne "Sorry 4 The Wait" - darmowy mixtape | Popkiller [online], www.popkiller.pl [dostęp 2022-09-20].
  6. ↑ Norrin, ASAP Rocky & Lil B – Be Somebody [online], ELEVATOR, 2 lipca 2255 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  7. ↑ Lil B discography - RYM/Sonemic [online], Rate Your Music [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  8. ↑ CorbynMooney, I FOUND AMAZING STATISTICS ON LIL B'S DISCOGRAPHY [online], r/ThankYouBasedGod, 4 lipca 2018 [dostęp 2022-09-20].
  9. ↑ a b Jego Dziwność / Muzyka / dwutygodnik.com [online], www.dwutygodnik.com [dostęp 2022-09-20] (pol.).
  10. ↑ Clams Casino - nasze top 5 numerów od ojca chrzestnego cloud rapu | ... [online], www.popkiller.pl [dostęp 2022-09-20].
  11. ↑ Rembert Browne, » Lil B Tries Out for D-League Basketball; Is Definitely Coming for Kevin Durant [online], 6708 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  12. ↑ Berkeley Rapper Lil B To Lecture At N.Y.U. [online], Berkeley, CA Patch, 4 kwietnia 2012 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  13. ↑ BrooklynVegan StaffBrooklynVegan Staff, Rolling Stone's 100 Best Songs of the Year & other lists of songs [online], BrooklynVegan [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  14. ↑ Lil B - I'm Thraxx Album Reviews, Songs & More | AllMusic. [dostęp 2022-09-20].
  15. ↑ Lil B - 6 Kiss Album Reviews, Songs & More | AllMusic. [dostęp 2022-09-20].
  16. ↑ Download Lil B's entire back-catalogue for free [online], The Line of Best Fit [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  17. ↑ Soulja Boy Announces Signing Lil B (Newest Member On His SODMG Roster) | Video [online], WORLDSTARHIPHOP [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  18. ↑ Condé Nast, Lil B: Base World, Pt. 1 [online], Pitchfork [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  19. ↑ Andrew Rennie, Andrew Rennie, Soulja Boy and Lil B [online], NOW Magazine, 12 sierpnia 2010 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  20. ↑ Grab your spatula! Could 'based' Lil B be the next big thing? [online], the Guardian, 19 lutego 2011 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  21. ↑ Lil B The Based God Signs To Amalgam Digital, Preps New Albums | Amalgam Digital Blog [online], web.archive.org, 18 stycznia 2011 [dostęp 2022-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-18].
  22. ↑ Lil B - Paint Album Reviews, Songs & More | AllMusic. [dostęp 2022-09-20].
  23. ↑ Lil’ B Names New Album “I’m Gay” [online], The Urban Daily, 17 kwietnia 2011 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  24. ↑ Reality TV Shows, Celebrity News, Pop Culture & Music Videos [online], MTV [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  25. ↑ Lil B Says 'I'm Gay' LP Title Provoking Death Threats, Slurs [online], MTV [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  26. ↑ a b Lil B [online], Billboard [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  27. ↑ XXL Freshmen 2011 - gdzie są w roku 2013? | Popkiller [online], www.popkiller.pl [dostęp 2022-09-20].
  28. ↑ Lil B Releases "Classical Music" Album | Exclaim! [online], exclaim.ca [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  29. ↑ Condé Nast, Video: Lil B Makes His Foray Into Rock Music With "California Boy" [online], Pitchfork, 18 września 2012 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  30. ↑ Lil B Just Released Another “Classical” Album, Tears 4 God [online], The FADER [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  31. ↑ Condé Nast, Lil B Drops 101-Song Mixtape, 05 Fuck Em [online], Pitchfork, 26 grudnia 2013 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  32. ↑ Condé Nast, Lil B Drops Ultimate Bitch Mixtape [online], Pitchfork, 14 października 2014 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  33. ↑ Alex Young, Chance the Rapper and Lil B say they recorded an album together [online], Consequence, 19 lipca 2015 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  34. ↑ Thank You Based God: 10 Reasons Why You Should See Lil' B This Weekend [online], KQED [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  35. ↑ Lil B Talks Getting Sucker Punched, Gay Rumors, & Drake Envy [online], Complex [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  36. ↑ Jonah Weiner, The Triumph of the Weirdo Rapper [online], Slate Magazine, 18 stycznia 2011 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  37. ↑ Kele Publishing |  Takin’ Over [online], web.archive.org, 5 lutego 2013 [dostęp 2022-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-05].
  38. ↑ Condé Nast, The Dumb Brilliance of Lil B [online], The New Yorker, 13 kwietnia 2012 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  39. ↑ t, Dior Paint [online], Tumblr, marzec 2013 [dostęp 2022-09-20].
  40. ↑ Lil B To Lecture At Carnegie Mellon University This February [online], The FADER [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  41. ↑ The Full Transcript Of Lil B’s Groundbreaking Lecture At MIT [online], The FADER [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  42. ↑ Staff, Watch Lil B's Lecture At UCLA [online], Ballerstatus.com, 1 czerwca 2015 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  43. ↑ Condé Nast, Lil B Releases "Basedmoji" App for All Your Based God Emoji Needs [online], Pitchfork, 17 września 2014 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  44. ↑ Joanna Rothkopf, Lil B launches the vegan emoji app you never knew you needed [online], Salon, 29 stycznia 2015 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  45. ↑ a b d (ilustr.), Lil B is back with a new emoji app [online], The Daily Dot, 29 stycznia 2015 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  46. ↑ Condé Nast, Lil B Saved From House Fire by Teenager [online], Pitchfork, 16 stycznia 2015 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  47. ↑ A.B.C. News, Meet Bernie Sanders' Top Celebrity Backers [online], ABC News [dostęp 2022-09-20] (ang.).
  48. ↑ Lil B pobity przed koncertem przez Freshmenów XXL'a! | Popkiller [online], www.popkiller.pl [dostęp 2022-09-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lil_B&oldid=72144053”