Luciano De Cecco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luciano De Cecco
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1988
Santa Fe

Wzrost

193 cm[1]

Pozycja

rozgrywający

Informacje klubowe
Klub

Valsa Group Modena

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
2005–2006 Club Atlético Gimnasia y Esgrima
2006–2007 DirecTV Bolívar
2007 Acqua Paradiso Gabeca Montichiari
2007–2008 Club Atlético Belgrano
2008–2009 Andreoli Latina
2009–2010 Dinamo-Jantar Kaliningrad
2010–2011 Drean Bolívar
2011–2012 Acqua Paradiso Monza Brianza
2012–2014 Copra Elior Piacenza
2014–2020 Sir Safety Conad Perugia
2020–2024 Cucine Lube Civitanova
2024– Valsa Group Modena[2]
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
 Argentyna
Luciano De Cecco reprezentantem Argentyny
Luciano De Cecco zawodnikiem Copra Elior Piacenza
Luciano De Cecco zawodnikiem Sir Safety Conad Perugia

Luciano De Cecco (ur. 2 czerwca 1988 w Santa Fe) – argentyński siatkarz grający na pozycji rozgrywającego; reprezentant Argentyny.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową rozpoczynał w miejscowym Gimnasia y Esgrima Santa Fe. W sezonie 2006/2007 bronił barw klubu DirecTv Bolívar, zdobywając mistrzostwo kraju. W 2007 roku wyjechał do Włoch. Rozegrał tam trzy spotkania w klubie Serie A1 Gabeca Pallavolo Spa[3]. Ponownie wrócił do kraju, gdzie od października 2007 roku grał w Belgrano de Córdoba[4]. W sezonie 2008/2009 uczestniczył w rozgrywkach Serie A2 w klubie Latina Volley, z którym zdobył Puchar Serie A2 i awansował do Serie A1. Od 2009 roku jest graczem rosyjskiego klubu Dinamo-Jantar Kaliningrad[5]. W tym samym sezonie powrócił jednak do ojczyzny, gdzie do 2011 roku reprezentował barwy Drean Bolivar[6]. Z klubem tym ponownie zdobył mistrzostwo ligi (2009/2010), a także zajął czwarte miejsce w Klubowych Mistrzostwach Świata w 2010 roku[7]. W 2011 roku powrócił do Acqua Paradiso Monza Brianza. Zespół odpadł z fazy play off ligi włoskiej po przegranej ze zdobywcą scudetto - Lube Banca Marche Macerata; także w półfinale Pucharu CEV został pokonany przez późniejszego zwycięzcę rozgrywek - Dinamo Moskwa. Od 2012 roku Luciano broni barw kolejnej włoskiej drużyny, Copra Elior Piacenza, z którą zdobył puchar Challenge 2013 oraz został wybrany MVP.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku powołany został do szerokiego składu na Ligę Światową, jednak nie zagrał w niej ani jednego meczu[8]. Pojechał na Mistrzostwa Świata 2006[9], gdzie Argentyna zajęła wspólnie z Czechami 13. miejsce[10].

W 2007 roku uczestniczył w Lidze Światowej[11] i Mistrzostwach Ameryki Południowej, gdzie z reprezentacją zdobył srebrny medal, zapewniając udział w Pucharze Świata. W Pucharze Świata Argentyna uplasowała się na 7. miejscu, nie uzyskując kwalifikacji olimpijskiej[12][13].

W styczniu 2008 roku grał w Turnieju Kwalifikacyjnym Ameryki Południowej do Igrzysk Olimpijskich, gdzie z reprezentacją zajął 2. miejsce, przegrywając decydujące spotkanie z Wenezuelą[14]. O awans na igrzyska walczył w III Światowym Turnieju Kwalifikacyjnym, w którym Argentyna przegrała trzy spotkania i nie awansowała[15].

W 2009 roku ponownie powołany został do szerokiego składu na Ligę Światową[16], w której z reprezentacją dostał się do Final Six, zajmując ostatecznie 5. miejsce. W sierpniu 2009 roku grał w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2010, gdzie Argentyna pewnie wygrała swoją grupę. Na Mistrzostwach Ameryki Południowej powtórzył wynik sprzed dwóch lat[17].

W 2010 roku Javier Weber powołał go do reprezentacji na Ligę Światową.

W 2011 roku został najlepszym rozgrywającym turnieju finałowego Ligi Światowej oraz Pucharu świata.

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwo Argentyny:

  • złoto 2007
  • srebro 2011

Klubowe Mistrzostwa Ameryki Południowej:

  • złoto 2010

Puchar Challenge:

Mistrzostwo Włoch:

Puchar Włoch:

Liga Mistrzów:

Superpuchar Włoch:

Klubowe Mistrzostwa Świata:

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Ameryki Południowej:

Igrzyska Panamerykańskie:

Puchar Panamerykański:

Igrzyska Olimpijskie:

Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Player's biography - Luciano De Cecco. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  2. Słynny siatkarz zmienia klub. Zastąpi legendę. polsatsport.pl. (pol.).
  3. Statistiche Individuali (per Giornata) – Stagione 2007/2008 - De Cecco Luciano (Palleggiatore) – Acqua Paradiso Gabeca Montichiari. legavolley.it. [dostęp 2010-07-30]. (wł.).
  4. De Cecco wraca do ojczyzny. reprezentacja.net. [dostęp 2010-07-30]. (pol.).
  5. Z Argentyny do Kaliningradu. siatka.org (Strefa Siatkówki). [dostęp 2010-07-30]. (pol.).
  6. Atleta: Luciano De Cecco. legavolley.it (Legavolley). [dostęp 2012-06-07]. (wł.).
  7. Bolivar Voley / Club. bolivarvoley.com.ar (Bolivarvoley). [dostęp 2012-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2011)]. (hiszp.).
  8. World League 2006 - Argentina - Team Composition. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  9. FIVB Men's World Championship 2006 - Argentina - Team Composition. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  10. FIVB Men's World Championship 2006 - Final Standings. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  11. World League 2007 - Argentina - Team Composition. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  12. 2007 Men's World Cup - Argentina - Team Composition. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  13. 2007 Men's World Cup - Final Standing. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  14. Siatkarki i siatkarze Wenezueli zagrają w Pekinie. siatka.org (Strefa Siatkówki). [dostęp 2010-07-30]. (pol.).
  15. 2008 Men's World Olympic Qualification - Argentina - Team Composition. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  16. World League 2009 - Argentina - Team Composition. fivb.org. [dostęp 2010-07-30]. (ang.).
  17. Mistrzostwa Ameryki dla Brazylii. reprezentacja.net. [dostęp 2010-07-30]. (pol.).
  18. Scudetto nie dla Leona i Grbicia. Cucine Lube z trzecim z rzędu tytułem. sport.onet.pl. (pol.).
  19. Włochy M: Scudetto dla Itasu Trentino. siatka.org. (pol.).
  20. Mistrzostwa Ameryki Płd.: Argentyna wróciła na szczyt. siatka.org. (pol.).
  21. Historyczne wydarzenie w siatkówce! Po raz pierwszy od prawie 60 lat. polsatsport.pl. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]