Młynki (powiat bełchatowski)

Młynki
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	bełchatowski
Gmina	Szczerców
Sołectwo	Młynki-Parchliny
Strefa numeracyjna	44
Kod pocztowy	97-420
Tablice rejestracyjne	EBE
SIMC	0553302
	Położenie na mapie gminy Szczerców Młynki
	Położenie na mapie Polski Młynki
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Młynki
	Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego Młynki
	51°15′06″N 19°07′43″E/51,251667 19,128611

Młynki – dawna wieś (obecnie teren odkrywki Szczerców KWB Bełchatów) w Polsce położona była w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Szczerców. Miejscowość wchodziła w skład sołectwa Młynki-Parchliny. Położona była nad rzeką Krasówką dopływem Widawki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Badania archeologiczne przeprowadzone w 2001 na terenie Młynków, pod kierownictwem B.Muzolfa wykazały ślady osadnictwa z okresu schyłkowopaleolitycznego, mezolitycznego oraz kultury pucharów lejkowatych z neolitu. Znaleziono ślady osady z czasów kultury łużyckiej i z wczesnej epoki żelaza oraz odkryto ślady osadnictwa kultury przeworskiej z okresu wpływów rzymskich^[2]. Znaleziska te świadczą o stałej penetracji osadniczej w rejonie Młynków.
Wieś istniała przed 1649, w roku tym jest wymieniana w akcie erekcyjnym parafii Chabielice. Osada wchodziła w skład majątku ziemskiego Chabielice, który dzierżyli Chabielscy herbu Wieniawa.
W 1749 Brunon Chabielski ówczesny dziedzic sprzedał dziedziczne Chabielice i Młynki za sumę 69000 złotych Bogumiłowi Walewskiemu cześnikowi sieradzkiemu^[3].
W 1832 rząd carski z powodu czynnego udziału Stanisława Walewskiego w powstaniu listopadowym skonfiskował Chabielice i Młynki^[4]. W 1836 właścicielem osady był Konstanty Walewski, według spisu, który polecił wykonać, we wsi był młyn wodny o dwóch gankach z drzewa, darnicami kryty o wymiarach 28 x 10 x 4^[5], oraz 8 domów drewnianych krytych słomą.
W XIX wieku w dokumentach gminy i parafii Chabielice miejscowość nosiła nazwę Wioska. Nazwa ta występowała, w gwarze lokalnej, do końca istnienia wsi równolegle z nazwą Młynki.
Wydany w 1880 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich podaje, że było w niej 12 dymów (zagród), 92 mieszkańców oraz zajmowała 63 morgi obszaru. Wieś należała do gminy i parafii Chabielice w powiecie piotrkowskim.
W 1902 Młynki były własnością Mikołaja Jabłońskiego herbu Jasieńczyk. Wieś posiadała bardzo zwartą, wręcz ciasną zabudowę. Wybudowane na bardzo wąskich działkach domostwa położone były po lewej stronie Krasówki. W 1937 przeprowadzono komasację gruntów. Nowe zagrody zostały wybudowane po obu stronach rzeki, na scalonych gruntach, wieś uzyskała luźną zabudowę.

W latach 60. ubiegłego wieku m.in. pod Młynkami odkryto złoża węgla brunatnego tzw. Pole Szczerców, co przypieczętowało los miejscowości. Prace związane z uruchomieniem kopalni były kilkakrotnie wstrzymywane w latach 1979-1991. Ostatecznie odkrywka Szczerców ruszyła 21 października 2002 po dwóch latach prac przygotowawczych. Gospodarstwa wykupiono w dwóch etapach. Pierwszy pod koniec lat 80. i drugi w końcu lat 90. XX w. Większość mieszkańców wsi zamieszkała w Bełchatowie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Fotografia przedstawia wkop Odkrywki Szczerców-czerwonym kolorem zaznaczone przybliżone położenie Młynków

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Młynki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 81664
↑ Mirosław Szukała, Pradzieje Bełchatowa i okolic- stan badań i zarys historii osadnictwa [w] Bełchatów - szkice z dziejów miasta, Piotrków Trybunalski 2005, s.35
↑ Elżbieta Halina Nejman, Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz, s.100
↑ Józef Kaczkowski, Konfiskaty na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim po powstaniach roku 1831 i 1863, Warszawa 1918, s.346
↑ Marcin Szymański: Osadnictwo Kotliny Szczercowskiej w okresie nowożytnym w świetle badań archeologicznych i źródeł pisanych.. s. 110.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Historia Kopalni | Oddział KWB Bełchatów. kwbbelchatow.pgegiek.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-11)].
www.kwb.pl
dir.icm.edu.pl
M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego
BIP gminy Szczerców

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 81664

[2] Mirosław Szukała, Pradzieje Bełchatowa i okolic- stan badań i zarys historii osadnictwa [w] Bełchatów - szkice z dziejów miasta, Piotrków Trybunalski 2005, s.35

[3] Elżbieta Halina Nejman, Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz, s.100

[4] Józef Kaczkowski, Konfiskaty na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim po powstaniach roku 1831 i 1863, Warszawa 1918, s.346

[5] Marcin Szymański: Osadnictwo Kotliny Szczercowskiej w okresie nowożytnym w świetle badań archeologicznych i źródeł pisanych.. s. 110.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Wsie	Bednarze Borowa Brzezie Chabielice Drzyzdówki Dubie Dzbanki Firlej Grudna Janówka Józefina Kieruzele Kolonia Szczercowska Kozłówki Krzyżówki Kuźnica Lubiecka Lubiec Lubośnia Magdalenów Marcelów Niwy Osiny Piecówka Podklucze Podżar Polowa-Kościuszki Rudzisko Sadykierz Stanisławów Drugi Stanisławów Pierwszy Szczercowska Wieś Szczerców Szubienice Tatar Trakt Puszczański Zagadki Załuże Zbyszek Żabczanka
Kolonie	Chabielice-Kolonia Leśniaki Chabielskie Nowy Świat Osiny-Kolonia Piecówka
Osady	Sarnówka
Integralne części wsi	Borowiaki Edwardów Lubiec-Parcela Morgi Piła Podlas Pomykalenka Praga Puste Huby Puszcza
Miejscowości wysiedlone przez KWB Bełchatów obecnie teren odkrywki Szczerców.	Grabek Komórew Młynki Parchliny