Maciej Frankowski

Mateusz vel Maciej Frankowski
	Generał major
Data urodzenia	1742
Data śmierci	po 1812
	Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-rosyjska; Insurekcja kościuszkowska
	Odznaczenia

Mateusz vel Maciej Frankowski (ur. 1742 na Podlasiu – zm. po 1812 roku) – generał major wojsk litewskich, generał major ziemiański w powstaniu kościuszkowskim, członek Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku.^[1]

Pochodził z rodu Frankowskich. W latach 1766–1772 kształcił się w Szkole Rycerskiej w Warszawie, następnie był tam wychowawcą, a od 1773 podbrygadierem. W 1779 po przejściu do służby liniowej, został podpułkownikiem, a w 1783 pułkownikiem Korpusu Kadetów.

W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 pułkownik 5. regimentu Buławy Wielkiego Księstwa Litewskiego, odznaczył się w bitwie pod Brześciem za co został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i awansowany 18 lipca 1792 r. na generała majora.

Komisarz Komisji Policji Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1794 roku^[2]. Czynny w sprzysiężeniu insurekcyjnym na Litwie w Wilnie. W powstaniu kościuszkowskim został generałem majorem milicji ziemiańskiej województwa brzeskolitewskiego. Walczył w obronie Wilna i na Żmudzi, potem podczas walk odwrotowych gen. S. Mokronowskiego. Wyznaczony na organizatora siły zbrojnej i generała ziemiańskiego zdołał zmobilizować niewielkie oddziały i odniósł kilka lokalnych sukcesów, co zyskało mu opinię dobrego dowódcy powstańczego.

Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku wraz z obywatelami Brześcia i powiatu brzeskolitewskiego^[3].

W latach późniejszych czynny działacz masoński, członek loży wolnomularskiej Hesperus^[4]. W życiu publicznym udziału nie brał.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, Kraków 2003, s. 166.
↑ Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794 , w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 521.
↑ Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 3, s. 25.
↑ Kamilla Mrozowska, Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764-1794), Warszawa 1961, s. 240.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1, wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.

[1] Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, Kraków 2003, s. 166.

[2] Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794 , w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 521.

[3] Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 3, s. 25.

[4] Kamilla Mrozowska, Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764-1794), Warszawa 1961, s. 240.

[1]

[2]

[3]

[4]