Madonna Jacoba Floreinsa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Madonna Jacoba Floreinsa
Maria en kind temidden van de HH. Jacob en Dominicus die de schenkers presenteren
Ilustracja
Autor

Hans Memling

Data powstania

1485

Medium

olej na desce

Wymiary

130,3 × 160 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Paryż

Lokalizacja

Luwr

Madonna Jacoba Floreinsa[1] (niderl. Maria en kind temidden van de HH. Jacob en Dominicus die de schenkers presenteren) – sacra conversazione niderlandzkiego malarza niemieckiego pochodzenia Hansa Memlinga.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Obraz był prawdopodobnie samodzielną tablicą. Świadczy o tym umieszczenie na jednej przestrzeni postaci donatorów z rodziną skupionych wokół Madonny Tronującej. Powstał na zlecenie żony zamożnego kupca korzennego Jacoba Floreinsa brata Jana, fundatora Tryptyku Floreins z 1479 roku. Jacob zmarł w 1488 roku, obraz musiał powstać zaraz po tej dacie; wdowa namalowana została w stroju żałobnym. Dzieło pełniło funkcję obrazu kommemoracyjnego w prywatnej kaplicy rodowej w jednym z kościołów brugijskich.

Memling wykonał portret grupowy, rodzinny. Zgromadził siedmiu męskich członków rodu oraz dwanaście niewiast, wzorując się na kompozycji tablicy epitafijnej i kommemoratywnej Jana van Eycka pt. Madonna kanonika van der Paele oraz na własnej pracy znanej jako Tryptyk Marii z Dzieciątkiem z 1485 roku (obicie tronu Madonny jest niemal identyczne). Tradycyjnie w centrum znajduje się Madonna na tronie zwieńczonym czerwonym baldachimem, zdobionym złotymi haftami. U jej stóp rozłożony jest kolorowy dywan, w orientalne wzory. Na rękach Maryi siedzi Dzieciątko Jezus, błogosławiące Jacques’a Floreinsa, klęczącego po jego prawej stronie. Lewa ręka spoczywa na otwartym modlitewniku. Po obu stronach stoją patroni: Święty Jakub z prawej strony i Święty Dominik z lewej.

Proweniencja[edytuj | edytuj kod]

Obraz znajdował się w kolekcji hiszpańskiego oficera d’Armagnac stacjonującego w Burgos, w okresie istnienia I Cesarstwa Francuskiego. W 1878 roku został przekazany na rzecz muzeum Luwr w Paryżu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Ziemba: Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500. Niderlandzkie malarstwo tablicowe Tom II. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2008. ISBN 978-83-235-0443-6.