Marek Sokołowski (generał)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Sokołowski
Sokół, Falcon
generał broni generał broni
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1966
Bartoszyce

Przebieg służby
Lata służby

od 1987

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

• WSW
• 10 bdsz
• 6 BDSz
• PKW Syria
• 25 DKPow.
• 25 BKPow.
• MND C-S, PKW Irak, Regional Command–East Afghanistan, PKW Afganistan
• 16 DZ, Dowództwo Generalne RSZ

Stanowiska

• d-ca plutonu, kompanii
• szef sztabu, d-ca batalionu
• z-ca d-cy brygady, d-ca kontyngentu
• d-ca brygady, d-ca dywizji, Inspektor Szkolenia DG RSZ
• I Zastępca Dowódcy Generalnego RSZ
• Dowódca Generalny RSZ

Główne wojny i bitwy

UNDOF, stabilizacja Iraku, ISAF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego Krzyż Wojskowy Krzyż Zasługi za Dzielność (od 1992) Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Gwiazda Iraku Gwiazda Afganistanu Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „Pro Memoria” Komandoria Missio Reconciliationis Odznaka „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych” Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego Oficer Legii Zasługi (USA) Legionista Legii Zasługi (USA) Złoty Medal Afgańskiej Policji Narodowej (Afganistan) Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Medal ONZ za misję UNDOF Medal NATO za udział w misji ISAF nadany dwukrotnie (wzór: od 2011)

Marek Arkadiusz Sokołowski (ur. 4 kwietnia 1966 w Bartoszycach) – generał broni Wojska Polskiego. Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1992); Akademii Obrony Narodowej (1999). Ukończył podyplomowe studia strategiczno-operacyjne (2007); podyplomowe studia polityki obronnej w AON (2009); podyplomowe studia zarządzania bezpieczeństwem publicznym w Instytucie Organizacji i Zarządzania w Warszawie (2008). Ukończył m.in. kurs w Centrum Walki z Terroryzmem w Turcji, kurs obrony przed bronią masowego rażenia w AON, kurs walki w bliskim kontakcie i szkolenie z walki w bezpośrednim kontakcie z użyciem broni w tłumie i obszarach gęsto zaludnionych z wykorzystaniem strzelań specjalnych w Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych (2008). Ukończył Kurs Instruktorski w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, uzyskując tytuł instruktora judo (1992). Posiadacz 3 dana w tej dyscyplinie sportu, ukończony kurs płetwonurków oraz tytuł skoczka spadochronowego. Czynnie uprawia krav magę[2]. Absolwent studiów podyplomowych w Collegium Humanum[3], której działalność od 2020 stała się przedmiotem kontrowersji dotyczących kończenia na uczelni w szybkim tempie podyplomowych studiów MBA[4][5].

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Od września 1987 do września 1988 odbywał zasadniczą służbę wojskową w strukturach Wojskowej Służby Wewnętrznej[6]. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1992 w 10 Batalionie Desantowo-Szturmowym 6 Pomorskiej Brygady Desantowo-Szturmowej w Krakowie na stanowisku dowódcy plutonu szturmowego, a później plutonu rozpoznawczego. W latach 1993-1995 uczestniczył (dwie zmiany) w misji UNDOF (PKW Syria). Od 1996 pełnił służbę w 25 Dywizji Kawalerii Powietrznej, a po przekształceniu w 25 Brygadzie Kawalerii Powietrznej. Zajmował stanowiska dowódcze i sztabowe, m.in. dowódcy kompanii, a po ukończeniu AON, starszego oficera rozpoznania brygady, szefa sztabu batalionu, szefa sztabu dywizjonu lotniczego, dowódcy batalionu, szefa szkolenia brygady[2].

W dniu 2 lipca 2007, po ukończeniu Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych, objął stanowisko zastępcy dowódcy brygady, które pełnił do końca września 2008 – w tym czasie przez 8 miesięcy był również pełniącym obowiązki dowódcy 25 BKPow. Po ukończeniu Podyplomowych Studiów Polityki Obronnej w AON, w dniu 1 lipca 2009 został ponownie wyznaczony na zastępcę dowódcy 25 BKPow. W czasie misji PKW Irak pełnił następujące stanowiska: w pierwszej zmianie (w latach 2003–2004) – zastępca dowódcy Samodzielnej Grupy Powietrzno Szturmowej, dowodząc odwodem powietrzno-lądowym dowódcy wielonarodowej dywizji. W piątej zmianie (przełom lat 2005–2006) – dowodził szturmowym, powietrzno-lądowym komponentem na stanowisku pomocnik dowódcy ds. aeromobilnych – dowódca batalionu manewrowego[2].

9 sierpnia 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski mianował go na stopień generała brygady[7]. Od grudnia 2011 do czerwca 2012 pełnił obowiązki Zastępcy Dowódcy do spraw Koalicyjnych, Regionalnego Dowództwa Wschód (RC-E: Regional Command – East) z siedzibą w Bagram w Afganistanie. W 2013 pełnił obowiązki Dowódcy XIII zmiany PKW Afganistan, gdzie żołnierze 25 BKPow. stanowili trzon jej sił. W 2014 został wyznaczony na stanowisko Zastępca Dowódcy Dywizji – Szefa Sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej w Elblągu[8]. Z dniem 2 maja 2016 został wyznaczony przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza na stanowisko dowódcy 16 DZ[9][10]. 15 sierpnia 2016 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji[11]. 19 lipca 2019 został wyznaczony przez ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka na stanowisko Inspektora Szkolenia w DG RSZ. 14 sierpnia 2023 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała broni[12]. 11 października 2023 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go do pełnienia obowiązków Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych[1]. 30 kwietnia 2024 roku został mianowany przez prezydenta RP Andrzeja Dudę na Dowódcę Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych[13].

Awanse generalskie[edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mariusz Błaszczak pisze o dalszych zmianach w armii. Pułkownik na czele WOT. rp.pl, 2023-10-11. [dostęp 2024-03-07].
  2. ↑ a b c Gałecki 2017 ↓, s. 103.
  3. ↑ Nowe informacje o Collegium Humanum. Na liście generałowie i pułkownicy Wojska Polskiego. onet.pl. [dostęp 2024-03-07].
  4. ↑ Sylwester Ruszkiewicz, W sieci krąży nowa lista. Afera z Collegium Humanum nabiera tempa [online], wiadomosci.wp.pl, 11 marca 2024 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
  5. ↑ Anna Dąbrowska: Collegium Humanum: afera dyplomowa. Mnie rektor proponował posadę wykładowczyni. polityka.pl, 8 marca 2024.
  6. ↑ Gen. broni Marek Sokołowski - I zastępca dowódcy generalnego RSZ. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2024-03-11].
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 sierpnia 2011 r. nr 112-29-2011 o nadaniu stopni oficerskich generała broni, generała dywizji oraz generała brygady (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 862).
  8. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 42.
  9. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 89.
  10. ↑ Marek Sokołowski dowódcą 16. Dywizji Zmechanizowanej. ro.com.pl, 2016-05-04. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-26)].
  11. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 166.
  12. ↑ Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [dostęp 2023-08-13] (pol.).
  13. ↑ Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Mianowania na stanowiska dowódcze oraz awans generalski w Siłach Zbrojnych RPMianowania na stanowiska dowódcze oraz awans generalski w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Biuro Bezpieczeństwa NarodowegoBezpieczeństwa Narodowego, 30 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-30] (pol.).
  14. ↑ M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 862
  15. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 916
  16. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 960
  17. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 1023 – pkt 5.
  18. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 441
  19. ↑ a b c XIV zmiana przejęła obowiązki w Afganistanie. isaf.wp.mil.pl, 2013-11-27. [dostęp 2017-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-20)].
  20. ↑ M.P. z 2006 r. nr 23, poz. 256 – pkt 15.
  21. ↑ Nominacje i odznaczenia w Święto Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2018-08-15. [dostęp 2018-08-15].
  22. ↑ Odznaczeni Komandorią Missio Reconciliationis w 25 BKPow. 25bkpow.wp.mil.pl, 2011-10-18. [dostęp 2017-10-20].
  23. ↑ Generał brygady Marek Sokołowski i jego zastępca docenieni. tomaszowmazowiecki.naszemiasto.pl, 2011-10-20. [dostęp 2017-10-20].
  24. ↑ Odznaczenie dla Dowódcy 25 BKPow. 25bkpow.wp.mil.pl, 2011-11-28. [dostęp 2017-10-20].
  25. ↑ Medal dla generała Sokołowskiego. isaf.wp.mil.pl, 2013-08-13. [dostęp 2017-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-20)].
  26. ↑ Gen. bryg. Marek Sokołowski uhonorowany odznaczeniem Afgańskiej Policji Narodowej. polska-zbrojna.pl, 2013-08-13. [dostęp 2017-10-20].
  27. ↑ Afgański medal dla polskiego dowódcy. archiwum2019-25bkpow.wp.mil.pl, 2013-08-14. [dostęp 2024-05-03].
  28. ↑ Kawaleryjskie Święto. 25bkpow.wp.mil.pl, 2012-06-18. [dostęp 2017-10-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, 42; 89; 103; 166, ISSN 1734-2317.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Sokołowski_(generał)&oldid=73809333”