Przejdź do zawartości

Maria Pęczkowska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Pęczkowska
Data urodzenia

14 lipca 1896

Data śmierci

4 września 1981

Miejsce spoczynku

Stary Cmentarz w Łodzi

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Medal 10-lecia Polski Ludowej

Maria Pęczkowska, także Mija Pęczkowska z domu Frenkel[1] (ur. 14 lipca 1896[2], zm. 4 września 1981[3][4][2]) – dziennikarka Expressu Ilustrowanego, żołnierka POW i AK.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z Warszawy[5]. W 1920 pracowała jako stenotypistka[6] w Adiutanturze Generalnej Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza pod dowództwem Tadeusza Piskora[7]. Około 1934 została dziennikarką. Początkowo pracowała jako dziennikarka w Warszawie[8]. Do 1939 mieszkała w Kielcach[9]. Podczas II wojny światowej należała do POW oraz Armii Krajowej[4].

Po wojnie zamieszkała w Łodzi z siostrą Izabelą Sztromajer i jej rodziną. Początkowo pracowała w „Echu”[1], a w 1946 rozpoczęła pracę w „Expressie Ilustrowanym”, w dziale interwencji, angażując się we wspieranie czytelników gazety[8]. Do 1949 była jedną z nielicznych kobiet–dziennikarek w Łodzi[5]. Była zaangażowana w prowadzenie Działu Listów I Interwencji w „Expressie Ilustrowanym”, co przysporzyło jej znaczącej popularności wśród czytelników. Była zaangażowana w pomoc rodzicom krzywdzonych dzieci, dzieciom krzywdzonych przez rodziców oraz pracownikom pokrzywdzonym przez instytucje. Jej działalność miała wpływ na uzupełnianie luk w przepisach prawnych[8].

Należała do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Pęczkowska pochodziła z rodziny Frenkel. Jej ojcem był urzędnik w fabryce przy ul. Sienkiewicza w Łodzi. Pęczkowska miała pięcioro rodzeństwa, w tym m.in. brata Mieczysława (zm. 1920) – odznaczonego Krzyżem Virtuti Militari, i Edmunda – odznaczonego 2-krotnie Krzyżem Walecznych[1]. Została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ul. Ogrodowej w Łodzi (sektor: 35-L2, rząd: I, nr grobu 16)[2].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Maria Sondej, Sztromajerowie. Uparte fotografowanie miasta, „Kronika Miasta Łodzi” (4), docplayer.pl, 2015 [dostęp 2023-05-23].
  2. ↑ a b c Maria Pęczkowska, [w:] GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarze Ewangelicko-Augsburskie w Łodzi, lodzogrodowa.grobonet.com [dostęp 2023-09-04].
  3. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Perl-Pęd » Lista zmarłych « [online], nekrologi-baza.pl [dostęp 2022-11-30] (pol.).
  4. ↑ a b c d e nekrolog, „Dziennik Łódzki” (174), bc.wbp.lodz.pl, 7 września 1981 [dostęp 2023-05-23].
  5. ↑ a b Środowisko dziennikarskie w Łodzi w latach 1949–1956 [online], 9lib.org [dostęp 2023-05-23] (ang.).
  6. ↑ Zeszyty historyczne, Instytut Literacki, 1975 [dostęp 2023-05-23] (pol.).
  7. ↑ Jan Pudełek, W Adiutanturze Generalnej Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza, „Niepodległość i Pamięć” (11), 2004.
  8. ↑ a b c d e f Łodzianie 1969, „Odgłosy” (51/52), 21 grudnia 1969.
  9. ↑ Wydawca: Urząd Miasta Łodzi Biuro Informacji i Komunikacji Społecznej. Redakcja: Gustaw Romanowski redaktor naczelny – PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2023-05-23].
  10. ↑ M. Jagoszewski, Bohaterowie dnia codziennego, „Dziennik Łódzki” (69), bc.wbp.lodz.pl, 2 maja 1982 [dostęp 2023-05-23].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Pęczkowska&oldid=71801920”