Maria Szraiber
| Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1943 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
pianistka, pedagog |
| Odznaczenia | |
 
| |
Maria Szraiber (ur. 3 sierpnia 1943 w Chorzowie)[1] – polska pianistka, profesor sztuk muzycznych, juror konkursów pianistycznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Maria Szraiber uczyła się w Liceum Muzycznym w Bytomiu w klasie fortepianu prof. Wandy Chmielowskiej, spadkobierczyni tradycji słynnej szkoły Teodora Leszetyckiego[2][3]. Ukończyła z wyróżnieniem studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach pod kierunkiem prof. Bolesława Woytowicza pianisty i kompozytora, wychowanka Aleksandra Michałowskiego, spadkobiercy tradycji chopinowskiej Karola Mikulego, ucznia Fryderyka Chopina. Studia kontynuowała podczas stypendialnego pobytu w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, gdzie kształciła się pod kierunkiem Tatjany Nikołajewej i Rudolfa Kerera[2][3][4].
Koncertuje na estradach polskich i zagranicznych. Występowała w wielu krajach Europy, a także w USA, Chinach, Japonii, Korei Płd. i Australii. W swoim dorobku ma szereg nagrań. Na stanowisku profesora zwyczajnego w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie prowadzi pianistyczne studia magisterskie, doktoranckie i podyplomowe dla studentów polskich i zagranicznych. Była dwukrotnie wybierana na stanowisko dziekana Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993–1999), pełniła także funkcję kierownika Katedry Fortepianu[2][3][5].
Od wielu lat prowadzi kursy pianistyczne w kraju i za granicą oraz wygłasza wykłady o tematyce związanej z pianistyką. Zasiada również w komisjach konkursowych różnorodnych konkursów pianistycznych. Prowadzi cykl wspomnieniowo-koncertowy Nestorzy Polskiej Pianistyki[2][5]. Owocem cyklu jest dwutomowa publikacja pod tym samym tytułem, zawierającą biografie oraz zapis treści spotkań poświęconych Zbigniewowi Drzewieckiemu, Jerzemu Lefeldowi, Aleksandrowi Michałowskiemu, Stanisławowi Szpinalskiemu, Józefowi Śmidowiczowi, Margericie Trombini-Kazuro, Józefowi Turczyńskiemu, Marii Wiłkomirskiej i Jerzemu Żurawlewowi. Publikacji, wydanej również w języku angielskim, towarzyszą płyty CD z nagraniami przedstawionych w niej pianistów[3].
W 2011 roku z okazji Święta Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina została odznaczona Złotym Medalem za Długoletnią Służbę[6].
W 2021 roku otrzymała Order Wschodzącego Słońca, Złote Promienie ze Wstęgą[7][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maria Klara Szraiber [online], prabook.com [dostęp 2022-01-02] (ang.).
- ↑ a b c d e Prof. Maria Szraiber. Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. [dostęp 2020-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-06)].
- ↑ a b c d Wanda Pazdan: Maria Szraiber – biografia artystki i pedagoga. Emi.pl. [dostęp 2020-03-15].
- ↑ Maria Szraiber. koncerty-chopinowskie.pl. [dostęp 2020-03-15].
- ↑ a b Maria Szraiber. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. [dostęp 2020-03-15].
- ↑ Odznaczenia państwowe z okazji Święta Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Prezydent.pl. [dostęp 2020-03-15].
- ↑ Pani profesor Maria Szraiber laureatką Orderu Wschodzącego Słońca. chopin.edu.pl, 2021-12-14. [dostęp 2022-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-06)]. (pol.).