Marina Kaljurand

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marina Kaljurand
Ilustracja
Kaljurand w 2011
Data i miejsce urodzenia

6 września 1962
Tallinn

Minister spraw zagranicznych Estonii
Okres

od 16 lipca 2015
do 12 września 2016

Poprzednik

Keit Pentus-Rosimannus

Następca

Jürgen Ligi

Odznaczenia
Order Gwiazdy Białej III Klasy (Estonia) Order Herbu Państwowego III Klasy (Estonia)
Multimedia w Wikimedia Commons
Marina Kaljurand i Barack Obama w Gabinecie Owalnym, 9 września 2011

Marina Kaljurand z domu Rajevskaja (ur. 6 września 1962 w Tallinnie) – estońska polityk, dyplomata i badmintonistka, w latach 2015–2016 minister spraw zagranicznych Estonii, posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Lata młodości i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1962 w Tallinnie w rodzinie Rosjanki i Łotysza[1][2]. W 1986 ukończyła cum laude licencjackie studia prawnicze na Uniwersytecie w Tartu, w 1992 ukończyła estońską szkołę dyplomacji (Eesti Diplomaatide Kool) na kierunku stosunki międzynarodowe, a w 1995 została magistrem prawa międzynarodowego i dyplomacji, kończąc Fletcher School of Law and Diplomacy[3].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W 1975 zaczęła trenować badminton[4]. Była wielokrotną medalistką mistrzostw Estonii w tej dyscyplinie. W 1978 zdobyła brązowy medal w grze pojedynczej, w 1979 wywalczyła złoto w deblu, srebro w singlu i brąz w mikście, w 1980 zdobyła srebrny medal w grze podwójnej i brązowy w grze podwójnej oraz mieszanej, w 1981 została mistrzynią kraju w deblu i wicemistrzynią w mikście, w 1982 wywalczyła złoto w grze podwójnej i srebro w grze pojedynczej oraz mieszanej, w 1983 zdobyła złoty medal w deblu, srebrny w singlu i brązowy w mikście, w 1985 została wicemistrzynią kraju w grze mieszanej, w 1986 wywalczyła złoto w deblu i srebro w mikście, w 1988 zdobyła złoty medal w grze mieszanej, w 1990 wywalczyła srebro w mikście i brąz w deblu, a w 1991 zdobyła złoty medal w grze pojedynczej i brązowy w grze mieszanej[5]. Ponadto w latach 1978–1991 była członkinią narodowej reprezentacji Estonii[4].

Działalność zawodowa i polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1996–1999 pełniła funkcję doradcy w ambasadzie Estonii w Helsinkach. W latach 1999–2001 była dyrektorem generalnym departamentu prawnego estońskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 2002–2005 pracowała jako podsekretarz stanu w MSZ ds. prawnych i konsularnych. W latach 2004–2006 była ambasadorem nierezydującym w Izraelu, w latach 2005–2008 pełniła funkcję ambasadora Estonii w Rosji, a od 2007 do 2011 zajmowała stanowisko ambasadora nierezydującego w Kazachstanie. W latach 2008–2011 była podsekretarzem stanu w MSZ ds. zagranicznych relacji ekonomicznych i pomocy rozwojowej. W 2011 została ambasadorem Estonii w Stanach Zjednoczonych, akredytowanym także na terytorium Kanady (do 2013) i Meksyku[3][6]. Stanowisko to zajmowała do września 2014[7].

15 lipca 2015 została mianowana ministrem spraw zagranicznych Estonii[8][9][10], a następnego dnia została zaprzysiężona[11]. We wrześniu 2016 ogłosiła zamiar kandydowania na urząd prezydenta Estonii. Gdy Estońska Partia Reform premiera Taaviego Rõivasa odmówiła udzielenia jej poparcia, podała się do dymisji ze stanowiska ministra[12], kończąc urzędowanie 12 września 2016.

W tym samym miesiącu kandydowała na prezydenta w głosowaniu przeprowadzanym w kolegium wyborców, które zwołano, gdy estoński parlament w sierpniu w trzech głosowaniach nie był w stanie dokonać wyboru. W głosowaniu otrzymała 75 głosów, zajmując czwarte miejsce za Siimem Kallasem, Allarem Jõksem i Mailis Reps[13].

W 2018 dołączyła do Partii Socjaldemokratycznej[14]. W 2019 uzyskała mandat posłanki do Zgromadzenia Państwowego XIV kadencji[15]. Następnie w tym samym roku została wybrana na eurodeputowaną IX kadencji[16].

W 2023 ponownie uzyskała mandat poselski do estońskiego parlamentu[17] (jednak zrezygnowała z jego objęcia[18]).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem jest Kalle Kaljurand, z którym ma córkę Kaisę i syna Kristjana. Deklaruje biegłą znajomość języków estońskiego, angielskiego i rosyjskiego[3] oraz średnio zaawansowaną znajomość języka fińskiego[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ardo Kaljuvee: Marina Kaljurand – Eesti hääl Moskvas. delfi.ee, 2007-05-12. [dostęp 2015-07-19]. (est.).
  2. ↑ Без дураков: Марина Кальюранд. echo.msk.ru, 2008-06-25. [dostęp 2015-07-19]. (ros.).
  3. ↑ a b c Curriculum vitae Marina Kaljurand. ensemble.illinois.edu. [dostęp 2015-07-19]. (ang.).
  4. ↑ a b Kaljurand, Marina. esbl.ee. [dostęp 2015-07-19]. (est.).
  5. ↑ Marina Kaljurand (Marina Rajevskaja). sport24.ee. [dostęp 2015-07-19]. (est.).
  6. ↑ a b Marina Kaljurand CV. estemb.org. [dostęp 2015-07-19]. (est.).
  7. ↑ E. Marmei nimetamine ja M. Kaljuranna tagasikutsumine. riigiteataja.ee, 2014-09-10. [dostęp 2015-07-19]. (est.).
  8. ↑ President of the Republic appointed Marina Kaljurand to the office of Minister of Foreign Affairs. president.ee, 2015-07-15. [dostęp 2015-07-19]. (ang.).
  9. ↑ Kaljurand appointed foreign minister. err.ee, 2015-07-15. [dostęp 2015-07-19]. (ang.).
  10. ↑ Министром иностранных дел Эстонии назначена Марина Кальюранд. svoboda.org, 2015-07-15. [dostęp 2015-07-19]. (ros.).
  11. ↑ Marina Kaljurand sworn in as new foreign minister of Estonia. postimees.ee, 2015-07-16. [dostęp 2015-07-19]. (ang.).
  12. ↑ Marina Kaljurand steps down as foreign minister, announces presidential candidacy. err.ee, 2016-09-09. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
  13. ↑ Postimehe otseblogi ja saade Estoniast: president jäi jälle valimata!. postimees.ee, 2016-09-24. [dostęp 2016-10-02]. (est.).
  14. ↑ Social democrats convince Kaljurand to join. postimees.ee, 2018-06-04. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).
  15. ↑ Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 2019-03-04. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
  16. ↑ Rõivas not going to Brussels, admits Isamaa did better than expected. err.ee, 2019-05-27. [dostęp 2019-05-29]. (ang.).
  17. ↑ Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-16]. (ang.).
  18. ↑ New Riigikogu lineup to include flurry of MP substitutions. err.ee, 3 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-10]. (ang.).
  19. ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 23 lutego 2004. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
  20. ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 23 lutego 2008. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
Drugi rząd Taaviego Rõivasa (2015–2016)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marina_Kaljurand&oldid=73205598”