Markus Düchler

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Markus Düchler
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1961

Data śmierci

9 lipca 2022

doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: farmacja, farmakologia, toksykologia[1]
Habilitacja

26 września 2008[1]

Markus Düchler (ur. 1961, zm. 9 lipca 2022)[2][3] – doktor habilitowany nauk medycznych, specjalizujący się w biologii medycznej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracował w kilku ośrodkach naukowych w Wiedniu i Łodzi: Vienna International Research Cooperation Center[4], Institut für Tierzucht und Genetik na Veterinärmedizinische Universität Wien[5], L. Boltzmann Institute for Cytokine Research na Uniwersytecie Wiedeńskim[6] i Klinische Abteilung für Hämatologie und Hämostaseologie na Medizinische Universität Wien[7]. W Polsce był zatrudniony w Zakładzie Biologii Molekularnej Nowotworów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Łodzi[8], Zakładzie Diagnostyki Laboratoryjnej Instytutu „Centrum Zdrowia Matki Polki”[1], Instytucie Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera[1][9] oraz przez wiele lat w Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, gdzie miał stanowisko profesora instytutu[1][2] i kierował Pracownią Medycyny Molekularnej[10].

Stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w dyscyplinie biologia medyczna uzyskał w 2008 r. w Instytucie Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera na podstawie pracy pt. Wpływ bortezomibu na zaburzenia procesów przekazywania sygnału pobudzenia wewnątrzkomórkowego i na procesy apoptozy komórek przewlekłej białaczki limfatycznej z limfocytami B[1].

Uzyskał 3 granty typu OPUS Narodowego Centrum Nauki[11][12][13]. Jest autorem 24 recenzowanych publikacji indeksowanych w Web of Science[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Dr hab. Markus Düchler, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-07-19].
  2. ↑ a b Z głębokim żalem informujemy, że w dniu 09.07.2022 r. zmarł prof. Markus Duchler- pracownik CBMiM PAN [online], CBMiM PAN, 12 lipca 2022 [dostęp 2022-07-19].
  3. ↑ ''Markus Düchler'' [online], nekrologi.wyborcza.pl, 14 lipca 2022 [dostęp 2022-07-19].
  4. ↑ Markus Düchler i inni, NKG2-C is a receptor on human natural killer cells that recognizes structures on K562 target cells, „European Journal of Immunology”, 25 (10), 1995, s. 2923–2931, DOI: 10.1002/eji.1830251032 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  5. ↑ V. Zakhartchenko i inni, Adult cloning in cattle: potential of nuclei from a permanent cell line and from primary cultures, „Molecular Reproduction and Development”, 54 (3), 1999, s. 264–272, DOI: 10.1002/(SICI)1098-2795(199911)54:3<264::AID-MRD7>3.0.CO;2-Y, PMID: 10497348 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  6. ↑ J.D. Schwarzmeier i inni, Regulation of CD23 expression by Notch2 in B-cell chronic lymphocytic leukemia, „Leukemia & Lymphoma”, 46 (2), 2005, s. 157–165, DOI: 10.1080/10428190400010742, PMID: 15621797 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  7. ↑ Rainer Hubmann i inni, NOTCH2 links protein kinase C delta to the expression of CD23 in chronic lymphocytic leukaemia (CLL) cells, „British Journal of Haematology”, 148 (6), 2010, s. 868–878, DOI: 10.1111/j.1365-2141.2009.08024.x, PMID: 19995395 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  8. ↑ Karolina Lesiak i inni, Parthenolide, a sesquiterpene lactone from the medical herb feverfew, shows anticancer activity against human melanoma cells in vitro, „Melanoma Research”, 20 (1), 2010, s. 21–34, DOI: 10.1097/CMR.0b013e328333bbe4, PMID: 19949351 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  9. ↑ Wojciech Wąsowicz i inni, Evaluation of biological effects of nanomaterials. Part I. Cyto- and genotoxicity of nanosilver composites applied in textile technologies, „International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health”, 24 (4), 2011, s. 348–358, DOI: 10.2478/s13382-011-0041-z, PMID: 22038570 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  10. ↑ Pracownia Medycyny Molekularnej [online], CBMM [zarchiwizowane z adresu 2022-03-07].
  11. ↑ Markus Düchler, Analiza udziału mikroRNA z egzosomów pochodzenia nowotworowego w rozwoju immunosupresji [online], NCN [dostęp 2022-07-19].
  12. ↑ Markus Düchler, Przygotowanie immunosupresyjnych egzosomów w cellu indukcji antygenowo-swoistej tolerancji immunologicznej [online], NCN [dostęp 2022-07-19].
  13. ↑ Markus Düchler, Modulowanie produkcji egzosomów jako element wspierający terapię przeciwnowotworową [online], NCN [dostęp 2022-07-19].
  14. ↑ Author: DUCHLER M [online], Web of Science [dostęp 2022-07-19] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Markus_Düchler&oldid=71311589”