Przejdź do zawartości

Metoda stolika rozpływowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stolik rozpływowy

Metoda stolika rozpływowego – metoda badania konsystencji mieszanki betonowej przez pomiar rozpływu mieszanki betonowej płaskiej powierzchni. Jest metodą opisaną w normie PN-EN 12350-5[1]. Metody tej nie stosuje się do betonów samozagęszczalnych, komórkowych, jamistych ani betonów z kruszywem o maksymalnym wymiarze ziaren przekraczającym 63 mm. Metoda badania rozpływu jest czuła na zmiany konsystencji mieszanki betonowej, które odpowiadają wartościom rozpływu w granicach od 340 do 600 mm. Poza tym przedziałem, badanie metodą stolika rozpływowego może okazać się niemiarodajne i wówczas zaleca się stosować inne metody oznaczania konsystencji.

Badanie konsystencji tą metodą odbywa się za pomocą pomiaru rozpływu mieszanki betonowej na płycie stolika poddanej wstrząsom[2]. Formę stożkową, zwilżoną od wewnątrz wilgotną tkaniną, umieszcza się centralnie na górnej płycie stolika rozpływowego. Formę napełnia się dwoma warstwami mieszanki betonowej, zagęszczając każdą warstwę przez 10-krotne lekkie ubicie drewnianym drążkiem zagęszczającym. Poziom mieszanki wyrównuje się do górnej krawędzi formy. Po upływie 30 sekund od wyrównania mieszanki, formę podnosi się do góry. Czynność tę należy wykonać w czasie około 3–6 sekund. Po podniesieniu formy, wykonuje się 15 cykli podnoszenia i swobodnego opadania płyty górnej stolika[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. O nas [online], emel.waw.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  2. Edward Kon: Nowe metody badania konsystencji mieszanki betonowej, Prace Instytutu Techniki Budowlanej, nr 3 (127) 2003.
  3. Norma PN-EN 12350-5.