Przejdź do zawartości

Mi2 Scorpii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mi² Scorpii
μ² Sco
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Skorpion

Rektascensja

16h 52m 20,145s[1]

Deklinacja

−38° 01′ 03,13″[1]

Paralaksa (π)

0,0059 ± 0,0002[2]

Odległość

553 ± 19 ly
169,5 ± 5,9 pc[a]

Wielkość obserwowana

3,542 ± 0,009m[1]

Ruch własny (RA)

−10,58 ± 0,87 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−22,06 ± 0,74 mas/rok[1]

Prędkość radialna

1,30 ± 0,80 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

podolbrzym

Typ widmowy

B2 IV[1]

Masa

9,1 ± 0,3[2] M

Promień

5,6 ± 0,2[2] R

Wiek

20 ± 4 mln lat[2]

Temperatura

21 700 ± 900 K[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J16522014-3801030
Cordoba Durchmusterung: CD−37 11037
Boss General Catalogue: GC 22691
Katalog Henry’ego Drapera: HD 151985
Katalog Hipparcosa: HIP 82545
Katalog jasnych gwiazd: HR 6252
SAO Star Catalog: SAO 208116
Pipirima; CPD−37 6764

Mi² Scorpii (Pipirima, μ² Sco) – gwiazda w gwiazdozbiorze Skorpiona. Znajduje się około 550 lata świetlne od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Polinezyjczycy z Tahiti znają parę bliskich gwiazd, Mi¹ i Mi² Scorpii, pod nazwą Pipirima. Wywodzi się ona z legendy o zaniedbanych przez rodziców dzieciach, bliźniętach, które uciekły na niebo. Rodzice, reprezentowani przez gwiazdy Lambda i Ypsilon Scorpii, wciąż próbują je dogonić[3][4]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2017 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Pipirima dla określenia drugiej gwiazdy[5].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to białoniebieska gwiazda sklasyfikowana jako podolbrzym, należąca do typu widmowego B2. Na niebie znajduje się blisko innej gwiazdy typu B, Mi¹ Scorpii, z którą jednak nie jest związana grawitacyjnie; gwiazdy te należą do asocjacji Skorpiona–Centaura, grupy podobnych gwiazd powstałych w zbliżonym czasie[6].

Gwiazda ma masę ocenianą na około 9,1 mas Słońca i promień 5,6 razy większy niż Słońce. Istnieje od około 20 milionów lat i ocenia się, że w ciągu 10-20 milionów lat zakończy życie jako supernowa[2].

Towarzysze[edytuj | edytuj kod]

Obserwacje tej gwiazdy ujawniły obecność co najmniej jednego niegwiazdowego towarzysza. W 2022 roku zaobserwowano obiekt oznaczony μ² Sco b i prawdopodobnie drugi podobny obiekt na ciaśniejszej orbicie (jego istnienie nie jest pewne; w opublikowanej pracy został opisany jako „kandydat”). Są to ciała niebieskie o masach powyżej 14 mas Jowisza, co według najczęściej przyjmowanego kryterium oznacza, że są to brązowe karły; oba jednak najprawdopodobniej powstały w dysku protoplanetarnym wokół gwiazdy, jak planety[2].

Towarzysz Masa
[ MJ ]
Półoś wielka
[ au ]
Ekscentryczność Inklinacja
[ ° ]
b[2][7] 14,4 ± 0,8 290 ± 10 0,56 +0,27−0,26 96,6 +21,5−20,5
c? (CC0)[2][8] 18,5 ± 1,5 21 ± 1 0,61 +0,19−0,32 62,8 +9,9−16,6

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Obliczona na podstawie paralaksy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Mi2 Scorpii w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h i V. Squicciarini i inni, A scaled-up planetary system around a supernova progenitor, „Astronomy and Astrophysics”, 2022, DOI10.1051/0004-6361/202243675, arXiv:2205.02279.
  3. George Calderon: Tahiti. Routledge, 2013. ISBN 978-0-710-30754-5.
  4. Scorpio, or Scorpius, the Scorpion. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 360. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  5. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-06].
  6. Jim Kaler: mu-1 Scorpii. STARS. [dostęp 2017-10-13]. (ang.).
  7. mu2 Sco b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
  8. mu2 Sco c w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)