Michał Markowski (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Markowski
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1897
Jazłowiec

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 1926
Tarnopol

Przebieg służby
Lata służby

1914–1926

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie
Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

2 pułk piechoty LP
4 pułk piechoty LP
4 pułk piechoty Legionów
54 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Michał Markowski (ur. 25 listopada 1897 w Jazłowcu, zm. 25 czerwca 1926 w Tarnopolu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 listopada 1897 w Jazłowcu, w ówczesnym powiecie buczackim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Andrzeja i Anny z Ciecierskich[1].

Ukończył seminarium nauczycielskie w Buczaczu, a w styczniu 1912 roku został członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich i służył w 2 pułku piechoty (kampania karpacka), a następnie od wiosny 1915 r. w 4 kompanii 4 pułku piechoty (walki na Lubelszczyźnie i froncie wołyńskim). W szeregach tych jednostek przebył cały szlak bojowy Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.

Od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim, wziął udział w odsieczy Lwowa (w grudniu 1918 roku). Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w szeregach I batalionu 4 pułku piechoty Legionów (wchodzącego w skład 2 Dywizji Piechoty Leg.).

15 lipca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem piechoty[2]. 30 lipca 1920 został mianowany porucznikiem z dniem 1 maja 1920[3]. W trakcie walk dowodził 1. kompanią swego pułku. Szczególne zasługi położył w dniach 23-24 września 1920 roku w trakcie bitwy nad Niemnem, kiedy to podejmował kilkukrotne skuteczne ataki na wroga. Za wykazane w tej bitwie męstwo został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4][5]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2662 z 28 lutego 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z dnia 26 marca 1921 roku)[6]. 14 października 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[7].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Na dzień 1 czerwca 1921 pełnił nadal służbę w 4 pułku piechoty Legionów[8]. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (sygnatura: L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 r. i 1677. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. 30 września 1922, w związku z „wyrównaniem stanów piechoty”, otrzymał przeniesienie do 54 pułku piechoty w Tarnopolu[10][11][12]. 24 lutego 1923 dowódca 54 pp przydzielił go na stanowisko dowódcy 6. kompanii[13]. Zmarł nagle 25 czerwca 1926 w Tarnopolu[14], w wyniku udaru cieplnego[15].

11 lutego 1923 w Białej Podlaskiej ożenił się z Zofią z Andronowskich, dzieci nie miał[16][17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja ↓, s. 1, 12.
  2. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919, poz. 2712.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 8 września 1920, s. 813.
  4. Polak (red.) 1991 ↓, s. 93-94.
  5. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku ↓.
  6. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. ↓, Nr 12 z 26 III 1921, s. 533.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920, s. 1066.
  8. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 ↓, s. 32, 761.
  9. Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922 ↓, s. 66.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 30 września 1922, s. 748-749.
  11. Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 278, 419.
  12. Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 363.
  13. Kolekcja ↓, s. 14.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926, s. 274.
  15. Kolekcja ↓, s. 16.
  16. Kolekcja ↓, s. 2, 12, 14.
  17. Polak (red.) 1991 ↓, s. 94.
  18. Kolekcja ↓, s. 1.
  19. Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 254.
  20. Lewicki 1929 ↓, s. 57.
  21. M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294.
  22. a b c d e Kolekcja ↓, s. 5, 12.
  23. Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 278.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]