Przejdź do zawartości

Mieczysław Kluka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kluka
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1921
Kraków

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 2008
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1945-1977

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojska łączności

Stanowiska

dowódca 1 Pułku Łączności

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal „Za udział w walkach o Berlin” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Mieczysław Kluka (ur. 11 maja 1921 w Krakowie, zm. 11 stycznia 2008 w Warszawie) – polski oficer wojsk łączności, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, dowódca 1 pułku łączności.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W maju 1939 roku przed wybuchem drugiej wojny światowej ukończył gimnazjum uzyskując maturę. W czasie okupacji niemieckiej pracował fizycznie. W kwietniu 1945 roku powołany do służby w ludowym Wojsku Polskim i skierowany do 2 zapasowego pułku łączności, a następnie do Oficerskiej Szkoły Łączności w Zamościu. Szkołę ukończył w maju 1946 roku (już w Sieradzu otrzymując promocję na stopień podporucznika). Awansując na kolejne stopnie wojskowe aż do stopnia pułkownika, przeszedł drogę od zastępcy dowódcy kompanii do dowódcy pułku. W latach 1964–1967 dowodził 5 pułkiem łączności, a w latach 1967–1971 1 pułkiem łączności. Ukończył w tym czasie roczny kurs doskonalenia w Wojskowej Akademii Technicznej, jak również roczny kurs w Wojskowej Akademii Łączności im. marszałka Związku Radzieckiego S.M. Budionnego w Leningradzie. Po pożegnaniu się z pułkiem w 1971 roku, pełnił dalej służbę w Sztabie Generalnym WP w Warszawie. Po przejściu w stan spoczynku w końcu 1977 roku jeszcze przeszło pięć lat piastował stanowisko starszego radcy w Departamencie Spraw Obronnych Ministerstwa Komunikacji.

Na emeryturze działał w Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy w Warszawie, był także współzałożycielem Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności. Przez 10 lat był przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego Światowego Związku Polskich Żołnierzy Łączności.

Pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera FII-13-6)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].

Źródła[edytuj | edytuj kod]