Mierzyn (powiat białogardzki)
54°06′42″N 15°53′07″E/54,111667 15,885278| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
30 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
272 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-230[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZBI |
| SIMC |
0307276 |
Położenie na mapie gminy Karlino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego  | |
| 54°06′42″N 15°53′07″E/54,111667 15,885278[1]
| |
Mierzyn (niem. Alt Marrin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Karlino. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 272 mieszkańców.
Wsie wchodzące w skład sołectwa:
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży ok. 8 km na północ od Karlina, między miejscowością Wrzosowem a Ubysławicami.
Toponimika nazwy[edytuj | edytuj kod]
W dokumentach z lat 1263, 1278, 1343, 1585 występuje nazwa Mirin, Merin; z 1276 – Mirim, Marin; z lat 1780, 1779-1785 – Marien; z 1804 r. – Marrin; mapy z lat 30. i 40. XX wieku – Alt Marrin. Nazwa pochodzi od nazwy osobowej Mier, można ja porównać do Mir, Miro lub do nazwy miejscowości Mirzyn, Mierzyno, Mierzynek.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Właścicielem dóbr Mierzyn w 1820 r. był Friedrich Scheunemann. Ostatnim właścicielem był baron Raven Freiherr von Barnekow.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[3][4]:
- kościół pw. Świętej Trójcy z XV wieku, przebudowany w latach 1849-1851 w stylu neogotyckim, parafialny, rzymskokatolicki należący do dekanatu Gościno, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Budowla halowa, jednonawowa, murowana z cegły palonej, pokryta dachówką. Kościół nietynkowany, wzmocniony murami oporowymi. Prezbiterium jest niższe od całości kościoła, wieloboczne, przesklepione. Nad nawą znajduje się strop z belek (płaski). Wieża kościelna jest murowana o podstawie kwadratowej, ma charakter obronny. Zakrystia została domurowana znacznie później. Zabytkowe przedmioty ruchome to: fragment barokowej tablicy epitafijnej z XVII wieku; owalna płyta płaskorzeźbiona przedstawiająca dwóch śpiących rycerzy umieszczona w prezbiterium) (przeniesiona z kościoła w Karścinie, gdzie stanowiła zwieńczenie ołtarza głównego); barokowa rzeźba z 2. poł. XVII wieku przedstawiająca "Scenę Ukrzyżowania", składająca się z trzech rzeźb ze śladowymi fragmentami polichromii; barokowa rzeźba "Maria – scena ukrzyżowania"; rzeźba "Święty Jan – scena ukrzyżowania" (przeniesiona z kościoła w Parsowie); obraz na płótnie przedstawiający Chrystusa z XIX wieku, lichtarz z blachy mosiężnej, srebrzonej z 2. poł. XIX wieku w stylu eklektycznym; cztery witraże neogotyckie z 2. poł. XIX wieku; obraz Marcina Lutra (Martin Luther) ofiarowany dla kościoła w 1884 r. przez von Kameke z Warnina; trzy nakrycia (ołtarzowe, na ambonę i chrzcielnicę), ufundowane w 1889 r.
inne zabytki:
- pałac, który należał do barona von Barnekow, został rozebrany w 1970 roku, do tego momentu mieściła się tam świetlica
- park naturalistyczny z cechami eklektycznymi ma powierzchnię ok. 4 ha. Został założony na planie nieregularnego czworoboku. W środku parku założono staw o pow. 0,2 ha, który obsadzono kasztanowcami, aleja prowadziła natomiast aż do pałacu. Układ przestrzenny parku i wyposażenie zostały zniszczone, obiekt uległ dewastacji. Pozostała jedynie dość wyraźnie widoczna alejka lipowa.
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajduje się boisko sportowe, a w roku 2006 utworzono ponownie świetlicę wiejską[5].
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
W Mierzynie znajduje się przystanek komunikacji autobusowej[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 79986
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 787 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 3. [dostęp 2013-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ Historia. „UMiG”. Karlino.
- ↑ „Starostwo Powiatowe”. Białogard.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
