Mieszko Mieszkowic
| książę | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci |
po 992 |
| Ojciec | |
| Matka | |
Mieszko Mieszkowic (łac. Miseco[1], Misica[2], ur. między 978 a 984, zm. po 992) – syn Mieszka I, księcia Polski z dynastii Piastów, i jego ostatniej żony Ody.
Według powszechnie przyjętej opinii historyków, wraz z rodzicami i swoim bratem Lambertem został wymieniony w dokumencie Dagome iudex, sporządzonym około 991. Wspomina go w swojej kronice również Thietmar z Merseburga wymieniając trzech synów Mieszka I i jego żony Ody: Mieszka, Świętopełka oraz trzeciego syna, którego imienia Thietmar nie znał[3].
Po śmierci ojca w 992 został wraz z matką i Lambertem wygnany z Polski przez swojego przyrodniego brata Bolesława I Chrobrego. Jego dalsze losy nie są znane. On – albo Świętopełk lub Lambert – ożenił się i został ojcem Dytryka lub według innych poglądów: Dytryka i Siemomysła[4].
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Siemomysł ur. IX/X w. zm. ok. 950–960 |
NN ur. ? zm. ? |
Dytryk ur. ? zm. 985 |
NN ur. ? zm. ? | ||||||||||
| Mieszko I ur. w okr. 922–945 zm. 25 V 992 |
Oda ur. w okr. 955–960 zm. 1023 |
||||||||||||
| NN ur. ? zm. ? OO ? |
Mieszko Mieszkowic (ur. w okr. 978–984 zm. po 25 V 992) |
||||||||
| Dytryk? ur. po 992 zm. po 1032 |
|||||||||
lub według poglądów: E. Rymara, B. Śliwińskiego i J. Dobosza
| Siemomysł ur. IX/X w. zm. ok. 950–960 |
NN ur. ? zm. ? |
Dytryk ur. ? zm. 985 |
NN ur. ? zm. ? | ||||||||||
| Mieszko I ur. w okr. 922–945 zm. 25 V 992 |
Oda ur. w okr. 955–960 zm. 1023 |
||||||||||||
| NN ur. ? zm. ? OO ? |
Mieszko Mieszkowic (ur. w okr. 978–984 zm. po 25 V 992) |
||||||||
| Siemomysł pomorski? ur. 1000/1020 zm. po 29 VI 1046 |
Dytryk? ur. po 992 zm. po 1032 |
||||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kronika Thietmara, IV, 57.
- ↑ Dagome iudex.
- ↑ Haec genuit viro suimet tres filios, Miseconem, Suentepulcum et......., „Oda urodziła swemu mężowi trzech synów: Mieszka, Świętopełka i .......” Kronika Thietmara, IV, 57.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 72–73,79.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kronika Thietmara, wyd. Jedlicki M. Z., Poznań 1953 s. 224.
- Kürbis B., Dagome iudex – studium krytyczne, [w:] Tymieniecki K. (red.), Początki państwa polskiego. Księga tysiąclecia, T. 1, Poznań 1962, s. 396 (tam tekst dokumentu).
Opracowania[edytuj | edytuj kod]
- Balzer O., Genealogia Piastów, Kraków 1895.
- Jasiński K., Rodowód pierwszych Piastów, Wrocław – Warszawa 1992, s. 100–101.
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.
- Widajewicz J., Początki Polski, Wrocław 1948.