Minuskuł 431
| Data powstania |
XII wiek |
|---|---|
| Rodzaj |
Nowy Testament |
| Numer |
431 |
| Zawartość |
Nowy Testament |
| Język | |
| Rozmiary |
13,3 × 10,3 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
III, V |
| Miejsce przechowywania |
Minuskuł 431 (według numeracji Gregory-Aland), ε 374 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku[2]. Zawiera marginalia. Przechowywany jest w Strasburgu.
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera tekst Nowego Testamentu oprócz Apokalipsy, na 275 pergaminowych kartach (13,3 cm na 10,3 cm)[2].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 28–33 linijkach na stronę[2]. Nagłówki są zdobione srebrem[3].
Tekst rękopisu dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery podano na marginesie. W górnym marginesie umieszczono τιτλοι (tytuły) owych rozdziałów. Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści)[4][3].
Oryginalny rękopis nie zawierał tekstu Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11), został on dodany w roku 1391 przez późniejszego kompilatora na końcu Ewangelii Jana[4].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst bizantyński. Aland zaklasyfikował go do Kategorii III w tekście Dziejów oraz Listów powszechnych. W pozostałych księgach NT Aland zaklasyfikował go do Kategorii V[5]. Według Claremont Profile Method jest bliski dla minuskułu 1167 w Łk 1; 10; 20[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie datowany jest na wiek XII[2]. Rękopis należał niegdyś do Domfrauen von Andlau. W 1607 roku został sprezentowany dla kolegium jezuitów w Molsheim[4].
Rękopis został dodany do listy rękopisów Nowego Testamentu przez Scholza[4].
Rękopis badali Scholz oraz Gregory[3].
Obecnie przechowywany jest w Priesterseminarium (1), w Strasburgu[2].
Jest cytowany w naukowych krytycznych greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27)[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 63.
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 73.
- ↑ a b c C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 189.
- ↑ a b c d F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 225.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and Evaluation of Manuscript Evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 60. ISBN 0-8028-1918-4.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*–59*, 707. ISBN 978-3-438-05100-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Valentine-Richards, Hilgenfeld's Edition of the Acts, JTS I, 606–613.
- J. Valentine-Richards, The Text of Acts in Codex 614 (Tisch. 137) and its Allies (Cambridge, 1934).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- R. Waltz, Minuscule 431, Encyclopedia of Textual Criticism