Przejdź do zawartości

Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2019

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2019
Asia Rugby Sevens Series 2019
2018 2021
Szczegóły turnieju
Termin

31 sierpnia – 29 września 2019

Liczba drużyn

(z 1 konfederacji)

Stadiony

3 (w 3 miastach)

I miejsce

 Japonia

II miejsce

 Hongkong

III miejsce

 Chiny

Statystyki turnieju
Najwięcej punktów

Japonia Chihito Matsui (97)

Najwięcej przyłożeń

Japonia Chihito Matsui (19)

Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2019 (Asia Rugby Sevens Series 2019) – dziesiąte mistrzostwa Azji w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Asia Rugby mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Azji. Zostały rozegrane w formie trzech rankingowych turniejów rozegranych wraz z zawodami kobiet pomiędzy 31 sierpnia a 29 września 2019 roku.

Sezon zdominowały reprezentacje Japonii oraz Hongkongu – prócz nich na podium poszczególnych turniejów stawali jedynie Chińczycy – Japonia pokonała Hongkong w finałach zawodów w Korei[1][2] i Sri Lance[3][4], Hongkong zwyciężył zaś w chińskim turnieju, gdy Japończycy zajęli trzecią lokatę[5][6]. Obydwa te zespoły zakończyły zatem sezon z 32 punktami w klasyfikacji generalnej, wyżej jednak została sklasyfikowana reprezentacja Japonii z uwagi na fakt, iż okazała się lepsza w obu bezpośrednich pojedynkach rozegranych w tych roku[7].

Najwięcej punktów i przyłożeń zdobył przedstawiciel triumfatorów, Chihito Matsui[8].

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Turniej Kraj Miasto Data
Korea Sevens 2019  Korea Południowa Inczon 31 sierpnia – 1 września 2019
Huizhou Sevens 2019  Chiny Huizhou 14–15 września 2019
Sri Lanka Sevens 2019  Sri Lanka Kolombo 28–29 września 2019

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

W walce o tytuł mistrzowski wzięło udział osiem zespołów, a cykl składał się z trzech rankingowych turniejów. Mistrzem Azji została drużyna, która po rozegraniu trzech rankingowych turniejów – w Inczon, Huizhou i Kolombo – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca[9]. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie:

  • wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
  • lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
  • lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
  • lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
  • większej liczby zdobytych punktów we wszystkich spotkaniach sezonu;
  • większej liczby zdobytych przyłożeń we wszystkich spotkaniach sezonu;
  • rzutu monetą.
Miejsce Punkty
1 12
2 10
3 8
4 7
5 5
6 4
7 2
8 1

W każdych zawodach drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym w ramach dwóch czterozespołowych grup, po czym po dwie czołowe z każdej z nich awansowały do półfinałów, a pozostała czwórka zmierzyła się w walce o Plate. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie:

  • wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
  • lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  • lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
  • większej liczby zdobytych punktów;
  • większej liczby zdobytych przyłożeń;
  • rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Wszystkie mecze, także finałowe, składały się z dwóch siedmiominutowych części.

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku.

W cyklu miało wziąć siedem czołowych zespołów z ubiegłego sezonu oraz zwycięzca rozegranych w sierpniu 2018 roku kwalifikacji. Odbyły się one w formie turnieju zorganizowanego w Singapurze i zwycięsko z niego wyszli reprezentanci Zjednoczonych Emiratów Arabskich zyskując tym samym awans do serii turniejów o mistrzostwo kontynentu[10][11][12][13][14][15].

Turnieje[edytuj | edytuj kod]

Korea Sevens 2019[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Korea Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1  Japonia
2  Hongkong
3  Chiny
4  Korea Południowa
5  Sri Lanka
6  Filipiny
7  Zjednoczone Emiraty Arabskie
8  Chińskie Tajpej
  Półfinały Finał
             
  Hongkong 21  
  Chiny 7  
 
      Hongkong 12
    Japonia 21
 
 
Mecz o 3. miejsce
  Korea Południowa 5   Chiny  24
  Japonia 43     Korea Południowa  19

Huizhou Sevens 2019[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Huizhou Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1  Hongkong
2  Chiny
3  Japonia
4  Sri Lanka
5  Korea Południowa
6  Chińskie Tajpej
7  Filipiny
8  Zjednoczone Emiraty Arabskie
  Półfinały Finał
             
  Hongkong 55  
  Sri Lanka 0  
 
      Hongkong 14
    Chiny 7
 
 
Mecz o 3. miejsce
  Japonia 7   Sri Lanka  0
  Chiny 14     Japonia  40

Sri Lanka Sevens 2019[edytuj | edytuj kod]

 Główny artykuł: Sri Lanka Sevens 2019.
Miejsce Reprezentacja
1  Japonia
2  Hongkong
3  Chiny
4  Sri Lanka
5  Filipiny
6  Zjednoczone Emiraty Arabskie
7  Chińskie Tajpej
8  Korea Południowa
  Półfinały Finał
             
  Sri Lanka 0  
  Japonia 45  
 
      Japonia 17
    Hongkong 12
 
 
Mecz o 3. miejsce
  Chiny 19   Sri Lanka  12
  Hongkong 24     Chiny  27

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Reprezentacja Punkty
KOR HUI SRI Ogółem
1  Japonia 12 8 12 32
2  Hongkong 10 12 10 32
3  Chiny 8 10 8 26
4  Sri Lanka 5 7 7 19
5  Korea Południowa 7 5 1 13
6  Filipiny 4 2 5 11
7  Zjednoczone Emiraty Arabskie 2 1 4 7
8  Chińskie Tajpej 1 4 2 7

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Japan men secure double in Asia Rugby Sevens Series opener. asiarugby.com. [dostęp 2019-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-04)]. (ang.).
  2. Olympic hosts Japan begin Asian Sevens Series on a winning note. world.rugby. [dostęp 2019-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-03)]. (ang.).
  3. Sevens success completes Japan's perfect weekend. world.rugby. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-17)]. (ang.).
  4. Japan’s Perfect Weekend. asiarugby.com. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-01)]. (ang.).
  5. Wins for Japan and Hong Kong in China Sevens. world.rugby. [dostęp 2019-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)]. (ang.).
  6. Hong Kong win first Sevens title since 2017 with victory in China. asiarugby.com. [dostęp 2019-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-17)]. (ang.).
  7. Asia Rugby statement on final 2019 Asia Rugby Sevens Series standings. asiarugby.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-07)]. (ang.).
  8. 2019 Asia Rugby Sevens Series – Statistics. macoocoo.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-21)]. (ang.).
  9. ASIA RUGBY SEVENS SERIES. asiarugby.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-20)]. (ang.).
  10. Asia Rugby Sevens Trophy 2018 Kicks off Asia’s 7’s season. asiarugby.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-01)]. (ang.).
  11. Asia Rugby Sevens Trophy Squad Announcements. asiarugby.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-08)]. (ang.).
  12. ARST Singapore : Schedule. macoocoo.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-26)]. (ang.).
  13. ARST Singapore : Knockouts. macoocoo.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-16)]. (ang.).
  14. Singapore fall 14-0 to United Arab Emirates in Asia Rugby Sevens Trophy final. straitstimes.com. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-06)]. (ang.).
  15. UAE achieve dream of Asian Sevens Series promotion after Cup triumph in Singapore. uaerugby.ae. [dostęp 2019-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-09)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]