Mistrzostwa Polski juniorów w szachach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mistrzostwa Polski juniorów w szachach – turnieje szachowe mające na celu wyłonienie medalistów mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych, reprezentantów kraju na mistrzostwa świata i Europy oraz członków kadry narodowej.

Po raz pierwszy odbyły się w 1949 r. w Sopocie, z udziałem zawodników w wieku do 20 lat. Mistrzostwa juniorek w tej kategorii wiekowej rozgrywane są od 1967 roku. Aż do 1974 r. kategoria wiekowa do 20 lat była jedyną, w której rozgrywano turnieje mistrzowskie. W tym roku wprowadzono drugą kategorię, do 17 lat. W latach następnych, wraz ze zmianą przepisów Międzynarodowej Federacji Szachowej, liczba grup wiekowych ulegała modyfikacjom, powstawały nowe, a inne (jak grupy do 15, 17 i 19 lat) były likwidowane. Aktualnie w mistrzostwach Polski juniorów obowiązuje siedem grup wiekowych: do 8, 10, 12, 14, 16, 18 i 20 lat. Poza turniejami w szachach klasycznych, w tych kategoriach wiekowych rozgrywane są również mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych i szybkich.

Zdecydowaną większość wszystkich finałów MP juniorów rozegrano systemem szwajcarskim w grupach kilkudziesięcioosobowych, co umożliwia liczny udział młodzieży, a co w prostej linii przekłada się na większe rozpropagowanie szachów (system kołowy wykorzystywany był prawie wyłącznie w turniejach do 20 lat). Zawodnicy kwalifikują się do finałów na podstawie wyników mistrzostw województw i makroregionów, rezultatów uzyskanych w poprzednich mistrzostwach oraz nominacji komisji sportowej Polskiego Związku Szachowego. Wśród zdobywców medali mistrzostw Polski juniorów znajdują się wszyscy najwybitniejsi polscy szachiści, a sukcesy odniesione w turniejach tego cyklu często były pierwszymi w wielu bogatych w osiągnięcia karierach arcymistrzów i arcymistrzyń.

Mistrzostwa Polski juniorów w poszczególnych kategoriach wiekowych[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]