Model manipulatora robotycznego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Model manipulatora robotycznego uzyskuje się na bazie jego kinematyki oraz przy użyciu kilku dodatkowych wzorów. Wymagany on jest, aby zastosować algorytmy sterowania.

Przedstawione poniżej macierze zostały wyznaczone na bazie podwójnego wahadła. Dla bardziej skomplikowanego manipulatora będą występować różnice w liczbie zmiennych.

Macierz pseudoinercji[edytuj | edytuj kod]

Macierz ta opisuje rozłożenie ciężaru na ramieniu robota.

Przyjmując, że masa będzie rozłożona równomiernie wzdłuż ramion wahadła, otrzymuje się macierze w postaci:

Macierz bezwładności M[edytuj | edytuj kod]

Składowe tej macierzy uzyskuje się ze wzoru:

gdzie:

gdy
to element (1,1) macierzy
to kolejne macierze składowe kinematyki (notacja Denavita-Hartenberga).

Macierz Coriolisa[edytuj | edytuj kod]

Wyznacza się jej części składowe osobno. Najpierw i później i

Poszczególne składowe przyjmą postać:

Macierz grawitacji[edytuj | edytuj kod]

Wymagane jest wyznaczenie wektora g, który pokazuje kierunek działania grawitacji ziemskiej. Poszczególne składowe macierzy D zapisujemy jako:

przy czym:

Sprawdzenie[edytuj | edytuj kod]

Po uzyskaniu modelu matematycznego należy upewnić się, że policzony został on prawidłowo. Wymagane są dwa warunki:

  1. macierz M musi być odwracalna, symetryczna, dodatnio określona,
  2. musi zachodzić skośna symetria.

Jeżeli obydwa warunki są spełnione, to model będzie prawidłowy (o ile nie popełniono błędu przy liczeniu macierzy grawitacji).