Modest Rastawiecki
podpułkownik dyplomowany obserwator | |
Data i miejsce urodzenia |
9 października 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
23 pułk artylerii polowej |
Stanowiska |
dowódca eskadry |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Modest Rastawiecki (ur. 9 października 1896 w Słupnicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Modest Rastawiecki urodził się 9 października 1896 roku w Słupnicy, woj. lwowskie, w rodzinie Modesta i Bronisławy. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Uczestnik wojny z bolszewikami.
28 lutego 1921 roku został zatwierdzony w stopniu porucznika z dniem 1 kwietnia 1920 roku, „w artylerii, w grupie byłej armii austro-węgierskiej”[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 23 pułku artylerii polowej[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 259. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisku referenta Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia, pozostając oficerem nadetatowym 23 pułku artylerii polowej[3]. 31 października 1924 roku został przeniesiony z Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia Nr VIII do 23 pułku artylerii polowej z pozostawieniem w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie na dwuletnim kursie normalnym 1924–1926[4]. 1 grudnia 1924 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 86. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego[6]. 2 grudnia 1927 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Oddziale I Sztabu Generalnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Dęblinie na czteromiesięczny kurs dowódców eskadr[7].
24 lipca 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów lotnictwa i przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie (kapitan ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 15,7 lokatą w korpusie oficerów lotnictwa)[8][9]. 20 września 1929 roku objął dowództwo 11 eskadry liniowej[10], a już 23 grudnia 1929 roku otrzymał przeniesienie do Oddziału III Sztabu Głównego w Warszawie[11][12][13]. Z dniem 1 października 1933 roku został wyznaczony na stanowisko pomocnika attaché wojskowego w Bukareszcie[14]. 27 czerwca 1935 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[15]. W latach 1936–1938 dowodził I dywizjonem liniowym 3 pułku lotniczego w Poznaniu[16]. W 1938 roku został I oficerem sztabu 3 Grupy Lotniczej w Warszawie. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. 24 czerwca 1939 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1 w Dęblinie[17].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. O jego pobycie w obozie wspomniał w swoich pamiętnikach (później odnalezionych) Kazimierz Szczekowski[18]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
W dniu 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[19]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Modest Rastawiecki był żonaty z Haliną z Bliklów.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[20]
- Odznaka obserwatora (1928)[21]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 12 marca 1921 roku, poz. 280.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 307, 839.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 105, 759, 823.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 648.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 680, 747, 1365.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 342.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 362.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 529, 550.
- ↑ Jerzy Pawlak , Polskie eskadry w latach 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 116, 117, ISBN 83-206-0760-4, OCLC 69601095 .
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 388.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 31.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 230, 423.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 200.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 68.
- ↑ Jerzy Pawlak , Polskie eskadry w latach 1918–1939, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 225, ISBN 83-206-0760-4, OCLC 69601095 .
- ↑ Jan Celek, Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza im. Jana Krasickiego. Dzieje dęblińskiej szkoły lotniczej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1979, ISBN 83-11-06169-6, s. 58, 409, 434.
- ↑ Janusz Zawodny: Pamiętniki znalezione w Katyniu. Paryż: Editions Spotkania, 1989, s. 112. ISBN 2-86914-044-4.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu organizacji, wyszkolenia i administracji wojska”.
- ↑ Odznaczenia lotników. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 176 z 3 sierpnia 1928.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 521. [dostęp 2015-03-22].
- Hubert Kazimierz Kujawa, Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939–1946, tom I, Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji, wydanie II poprawione i uzupełnione.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Podpułkownicy lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 23 Pułku Artylerii Lekkiej (II RP)
- Oficerowie 3 Pułku Lotniczego
- Oficerowie 1 Pułku Lotniczego
- Dowódcy 11 Eskadry Liniowej