Mokrzeszów
Na mapach: 
50°51′04″N 16°22′13″E/50,851111 16,370278
50°51′04″N 16°22′13″E/50,851111 16,370278| wieś | |
 Szpital w Mokrzeszowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
1068[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
58-160[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DSW |
| SIMC |
0856190 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Świdnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdnickiego  | |
| 50°51′04″N 16°22′13″E/50,851111 16,370278[1]
| |
| Strona internetowa | |
Mokrzeszów[4] (niem. Kunzendorf[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- Kościół pw. św. Jadwigi, gotycki z XIV w. ,wybudowany około 1268 r. ,przebudowany około 1500 r. Remontowany na przełomie XIX/XX wieku , w 1965 r. i w 2016 r. Jednonawowy, trójprzęsłowy kościół z gwiaździstym sklepieniem[7]. Najciekawszym elementem wyposażenia są: gotycka rzeźba Madonny z około 1430 r. i epitafia z XVI w.
- Pałac rodziny von Kramsta(nr 111), z czwartej ćwierci XIX w., ostatnimi właścicielami byli von Hochbergowie z Książa.
- Szpital śląskiej prowincji zakonu Kawalerów Maltańskich, zbudowany w latach 1860-1880 w stylu neogotyckim z cegły w kolorze czerwonym i żółtym, otoczony parkiem. Szpital i dom starców został wybudowany z funduszy przekazanych Zakonowi Kawalerów Maltańskich przez właściciela miejscowości barona von Jakoby-Klösta. Podczas I wojny światowej w obiekcie mieścił się szpital dla pilotów, a w latach 1918-1939 był budynkiem sanatoryjnym (od 1926 w rękach prywatnych). Od 1938 funkcjonował tu tzw. Dom Matek prowadzony przez Związek Dziewcząt Niemieckich, którego działalność wiązana jest z organizacją Lebensborn[8]. Do 1947 w obiekcie stacjonowała Armia Radziecka; następnie mieścił szkoły rolniczo-ogrodnicze, Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Rolniczego, Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Kadr Administracji Państwowej. Pomieszczenia budynku były planem dla polskiego serialu Gruby z 1971 r.[9]. W latach 90. obiekt trafił w ręce niemieckiej rodziny, która zamierzała przekształcić go w luksusowy hotel. Projektu nie zrealizowano, a niszczejący budynek w drugiej dekadzie XXI wieku powrócił w ręce Skarbu Państwa[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82868
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 803 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Historia nazw miejscowości w latach 1945-2006 + XVIII w. ▪ Wiesław J. Raszkiewicz. Swidnica.pl. [dostęp 2015-11-13].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 166. [dostęp 2012-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 195
- ↑ a b Dawid Sarysz: Pałac w Mokrzeszowie, czyli jedna z najbardziej mrocznych historii Dolnego Śląska. To właśnie tu miała być "fabryka aryjskich dzieci". 2023-08-11. [dostęp 2023-08-12].
- ↑ "Fabryka" idealnych, aryjskich dzieci Hitlera. Mroczna przeszłość dolnośląskiego pałacu. [dostęp 2015-10-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rezydencje ziemi świdnickiej, zespół redakcyjny: Wiesław Rośkowicz, Sobiesław Nowotny, Radosław Skowron, Świdnica 1997, s. 35.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
