Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej
nr rej. 3510174000[1] z 1960 | |
Widok monasteru w 1909. Po prawej stronie sobór Przemienienia Pańskiego | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość |
Wyspa Kamienna |
Kościół | |
Eparchia | |
Ihumen |
Dionizy (Wozdwiżenski) |
Klauzura |
nie |
Typ monasteru |
męski |
Obiekty sakralne | |
Sobór |
Przemienienia Pańskiego |
Cerkiew |
Ikony Matki Bożej „Ukój Mój Smutek” |
Styl |
ruski |
Data budowy |
poł. XIII w. |
Data zamknięcia |
1925 |
Data zburzenia |
po 1925 |
Data reaktywacji |
2017 |
Położenie na mapie obwodu wołogodzkiego | |
Położenie na mapie Rosji | |
59°42′00″N 39°30′00″E/59,700000 39,500000 |
Monaster Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kamiennej – prawosławny męski klasztor na Wyspie Kamiennej na Jeziorze Kubieńskim, w jurysdykcji eparchii wołogodzkiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według tradycji klasztor został założony w połowie XIII stulecia przez księcia Gleba Biełozierskiego, który pragnął w ten sposób upamiętnić swoje ocalenie – na Wyspie Kamiennej schronił się przed burzą, jaka zaskoczyła go na jeziorze. Między XV a XVII wiekiem do monasteru niejednokrotnie trafiały osoby popadające w niełaskę u władców Rosji[3]. W tych okolicznościach w klasztorze został uwięziony były metropolita moskiewski Warłaam[4] oraz ks. Joann Nieronow, jaki znalazł się w konflikcie z patriarchą Nikonem[5]. W 1481 powstał główny sobór monasterski pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego, z trzema ołtarzami: Wszystkich Świętych Wołogodzkich i św. Jana Chrzciciela w części górnej oraz Trzech Świętych Hierarchów (urządzony w 1850) w dolnej[6]. Kolejna cerkiew klasztorna pod wezwaniem Ikony Matki Bożej „Ukój Mój Smutek” powstała w 1543. Znajdowała się ona na niższej kondygnacji dzwonnicy przylegającej do refektarza klasztornego[7].
W 1774 monaster został zamknięty, jednak w 1801 car Paweł I polecił jego reaktywację pod zmienioną nazwą Bieławińskiej Pustelni Przemienienia Pańskiego. Do pierwotnej nazwy wspólnota wróciła w 1892[3]. Klasztor został zlikwidowany w 1925 i zaadaptowany na kolonię dla niepełnoletnich, następnie uległ zniszczeniu w czasie pożaru[3]. W 1930 wysadzono w powietrze sobór Przemienienia Pańskiego w celu pozyskania cegieł[6].
Po upadku ZSRR zainicjowana została odbudowa monasteru[3]. W 1998 na jego terenie wzniesiono drewnianą kaplicę Wszystkich Świętych Wołogodzkich[8].
Postanowieniem Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, 6 października 2017 r. monaster został reaktywowany. Przełożonym wspólnoty mianowano ihumena Dionizego (Wozdwiżenskiego)[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona rejestru. kulturnoe-nasledie.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]..
- ↑ Вологодская епархия. patriarchia.ru. [dostęp 2019-08-09]. (ros.).
- ↑ a b c d Спасо-Каменный монастырь.
- ↑ ДАНИИЛ
- ↑ Łobaczew S.: Patriarch Nikon. Petersburg: Isskustwo SPB, 2003, ss. 119–121 i 123. ISBN 5-210-01561-0.
- ↑ a b Собор Преображения Господня в Спасо-Каменном монастыре.
- ↑ Церковь Иконы Божией Матери Утоли Моя Печали в Спасо-Каменном монастыре.
- ↑ Часовня Всех Святых Вологодских в Спасо-Каменном монастыре.
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 6 октября 2017 года (ЖУРНАЛ № 96). patriarchia.ru, 6 października 2017. [dostęp 2019-08-09]. (ros.).