Mutulus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Porządek dorycki

Mutulus (mutulae, mutuły, mutuli) to prostokątna płytka, którą w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu mocowano do spodniej powierzchni gzymsu[1][2][3]. Była ona ułożona ukośnie na wysokości osi tryglifów i metop i zazwyczaj polichromowana. Zdobiły ją 3 rzędy łezek po 6 w rzędzie (guttae)[2][3] i czasami polichromia. Mutulusy stosowano wyłącznie w porządku doryckim[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17 (hasło: geison). Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 219. ISBN 978-83-213-4726-4.
  2. ↑ a b Stefan Parnicki-Pudełko: Architektura starożytnej Grecji. Warszawa: Arkady, 1985, s. 78. ISBN 83-213-3179-3.
  3. ↑ a b c Wilfried Koch: Style w architekturze. Warszawa: GeoCenter, 1996, s. 16. ISBN 83-7129-288-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mutulus&oldid=69271229”