Nadstruktura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nadstruktura – uporządkowany rozkład dwóch składników występujący w różnowęzłowych roztworach stałych[1].

Ogólne informacje[edytuj | edytuj kod]

Nadstruktura występuje w różnowęzłowych roztworach stałych o określonych stosunkach stężenia atomowego składników (pierwiastka A i B). Nieuporządkowany rozkład obydwu składników zmienia się na uporządkowany w wyniku wolnego chłodzenia lub wygrzewania w stałej temperaturze. Nadstruktura jest produktem przemiany porządek-nieporządek. Przemiana jest odwracalna dlatego nagrzewanie powoduje zanik nadstruktury[1]. Faza nieuporządkowana i uporządkowana charakteryzują się posiadaniem tej samej sieci krystalicznej. Różnicą jest, iż w fazie uporządkowanej atomy składników zajmują ściśle określone pozycje w sieci[2]. Nadstrukturom można przypisać wzory sumaryczne AB, AB3 lub A3B odpowiadające ilościowo stosunkom atomowym pierwiastków A i B (odpowiednio 1:1, 1:3 lub 3:1).

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Typ nadstruktury Sieć krystaliczna Przykładowe związki
AB L10 AuCu, AgPt, CoPt, NiPt, FePt, MnPt
B2 (L2) AgZn, CuZn, CuBe, FeCo, FeCr, NiAl, AlFe
B81 CdMg, NiSn, NiSb, AsNi, AuSn, FeSn
AB3 L12 AuCu3, AlNi3, FeNi3, MnNi3, PtCu3, FePd3, PdCu3, AgPt3
L21 (D03) AlCu3, AlFe3, SiFe3
D019 CdMg3, WCo3, MgCd3, SnNi3, MoCo3, ThAl3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dobrzański L.A: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Warszawa: WNT, 2003, s. 161-162. ISBN 83-204-2793-2.
  2. Kędzierski Zbigniew: Przemiany fazowe w układach skondensowanych. Kraków: UWND AGH, 2003, s. 191. ISBN 83-88408-75-5.