Przejdź do zawartości

Nancy Rothwell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dama Nancy Rothwell
Nancy Jane Rothwell
Ilustracja
Rothwell w stroju akademickim na ceremonii zakończenia studiów na Wydziale Matematyki University of Manchester w 2015 roku
Data i miejsce urodzenia

2 października 1955[1]
Tarleton, Lancashire, Wielka Brytania

Zawód, zajęcie

biolog, fizjolog, nauczyciel akademicki

Tytuł naukowy

profesor nauk biologicznych

Uczelnia

University of Manchester
University of London

Stanowisko

Wicerektor University of Manchester

Odznaczenia
Dama Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (2005) • Deputy Lieutenant • Członek Towarzystwa Królewskiego (2004) • Członek Królewskiego Towarzystwa Biologii

Członek brytyjskiej Akademii Nauk Medycznych • Członek Academia Europaea

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dama Nancy Jane Rothwell DBE DL FRS FMedSci FBPhS (ur. 2 października 1955)[1] – brytyjska fizjolog, od lipca 2010 roku prezydent i wicerektor University of Manchester, uprzednio zastępca prezydenta i wicerektora od 2007 roku. Rothwell jest również dyrektorem firmy farmaceutycznej AstraZeneca[2], współprzewodniczącą brytyjskiej Rady Nauki i Technologii i byłym prezydentem Królewskiego Towarzystwa Biologii[3][4][5].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Rothwell urodziła się w Таrleton, wsi w pobliżu Preston, Lancashire. Uczęszczała do gimnazjum dla dziewcząt w Penwortham, a następnie rozpoczęła naukę w liceum, gdzie ukończyła kursy z matematyki, fizyki, chemii i sztuki[6]. Studiowała na University of London i ukończyła z wyróżnieniem fizjologię (1976). Uzyskała tytuł doktora filozofii (1979) na Queen Elizabeth College, obecnie części King’s College London[7]. Rothwell uzyskała tytuł doktora nauk w 1987 roku na King’s College London i tytuł doctora honoris causa nauk prawnych w 2009 roku na University of Bath.

Badania[edytuj | edytuj kod]

Wczesne badania Rothwell[8][9][10] opisały mechanizmy regulacji bilansu energetycznego, otyłości i wyniszczenia[11]. W 1984 roku została nagrodzona Royal Society Research Fellowship i w 1987 roku przeniosła się do Manchesteru. Otrzymała liczne granty z BBSRC[12]. W 1994 roku została profesorem fizjologii, a w 1998 roku profesorem badań Medical Research Council. Jej obecne badania skupiają się na roli zapalenia w chorobach mózgu i ustaliły rolę cytokiny interleukiny 1 (IL-1)[13] w różnych formach urazu mózgu[14][15]. Jej badania rozpoczęły wyjaśnienie mechanizmów regulacji produkcji i działania IL-1. Jej zespół przeprowadzili pierwsze próby kliniczne zastosowania inhibitora IL-1 po wylewach.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Od października 2004 roku Rothwell była wiceprezydentem ds. naukowych Uniwersytetu w Manchesterze[16][17]. W 2010 roku nadzorowała grupę badawczą złożoną z ok. 20 naukowców, z dużym zewnętrznym finansowaniem, kiedy ogłoszono, że od 1 lipca 2010 roku zostanie następczynią Alana Gilberta na stanowisku prezydenta i wicerektora University of Manchester. Jest opiekunem Cancer Research UK, kampanii na rzecz postępu medycznego, członkiem Rady BBSRC (Biotechnology and Biological Sciences Research Council), przewodniczącą Research Defence Society i komitetu strategii zaangażowania przy Wellcome Trust oraz dyrektorem firmy АstroZeneca. W 1998 roku udzieliła świątecznego wykładu dla Królewskiego Instytutu o Tajemnicach życia, który był transmitowany przez BBC[18].

W styczniu 2010 roku Rothwell została mianowana wiceprezydentem i zastępcą wicerektora uniwersytetu w Manchesterze. Z powodu choroby Alana Gilberta, to ona przejęła jego obowiązki. 21 czerwca 2010 roku została mianowana prezydentem i wicerektorem tej uczelni. Objęła stanowisko z dniem 1 lipca 2010 r., zastępując Alana Gilberta, który podał się do dymisji po prawie sześciu latach. Tym samym została pierwszą kobietą na czele University of Manchester, włączając obie instytucje, z których został on utworzony. Komentując swoje powołanie, powiedziała: "To dla mnie wielki zaszczyt i przyjemność być zaproszoną do prowadzenia uniwersytetu w tym ekscytującym czasie. Zamierzam kontynuować strategię, którą stworzyliśmy w ciągu ostatnich sześciu lat i ściśle współpracować z kolegami w celu określenia nowych priorytetów i możliwości uniwersytetu w bardzo trudnych warunkach zewnętrznych, z którymi będziemy musieli się zmierzyć w najbliższych latach."[19]

Przewodniczący komisji zatrudnienia i przewodniczący-elekt uniwersyteckiej rady nadzorczej, Anil Ruia powiedział: "Dama Nancy wnosi swoje silne strony, perspektywę i styl do roli prezydenta i wicerektora, które pozwolą uniwersytetowi kontynuować postęp, który zrobiliśmy pod przewodnictwem profesora Alana Gilberta"[19]. W 2009 roku Rothwell została pierwszym prezydentem Towarzystwa Biologii, obecnie Królewskiego Towarzystwa Biologii.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2013 roku została uznana za 15. najbardziej wpływową kobietę w Wielkiej Brytanii przez Woman's Hour w BBC Radio 4.[20][21] W maju 2013 r. była bohaterką programu BBC Radio 4 The Life Scientific i udzieliła wywiadu o swoim życiu i pracy z Jimem Al-Khalili[6]. Rothwell została mianowana Damą Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (DBE) w 2005 roku,[22] członkiem Towarzystwa Królewskiego (FRS) w 2004,[23] członkiem Królewskiego Towarzystwa Biologii (FRSB) i Akademii Nauk Medycznych (FMedSci)[1]. W 2003 roku otrzymała prestiżową Royal Society Pfizer Award[24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c 'Who's Who in Greater Manchester'. Wyd. golden jubilee edition. Manchester: Manchester Literary & Philosophical Society, 2002, s. 313.
  2. ↑ Dame Rothwell. [dostęp 2018-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-16)]. (ang.).
  3. ↑ As it happened: Q&A with Professor Dame Nancy Rothwell > The Mancunion. [zarchiwizowane z tego adresu (16 maja 2013)]. (ang.).
  4. ↑ The New Statesman Interview: Nancy Rothwell, vice-chancellor, Manchester University. (ang.).
  5. ↑ Society of Biology welcomes new President. [dostęp 2018-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-31)]. (ang.).
  6. ↑ a b The Life Scientific; Nancy Rothwell. (ang.).
  7. ↑ Nancy Rothwell: Doktorat: "Physiological mechanisms involved in the regulation of energy balance". 1979. (ang.).
  8. ↑ N. Rothwell, M. Stock. A role for brown adipose tissue in diet-induced thermogenesis. „Nature”. 281 (5726), s. 31–35, 1979. DOI: 10.1038/281031a0. PMID: 551265. (ang.). 
  9. ↑ S. Hopkins, N. Rothwell. Cytokines and the nervous system. I: Expression and recognition. „Trends in Neurosciences”. 18 (2), s. 83–88, 1995. DOI: 10.1016/0166-2236(95)93881-W. PMID: 7537419. (ang.). 
  10. ↑ N. Rothwell, S. Hopkins. Cytokines and the nervous system II: Actions and mechanisms of action. „Trends in Neurosciences”. 18 (3), s. 130–136, 1995. DOI: 10.1016/0166-2236(95)93890-A. PMID: 7754524. (ang.). 
  11. ↑ S. Y. Roe, A. L. Cooper, I. D. Morris, N. J. Rothwell. Involvement of prostaglandins in cachexia induced by T-cell leukemia in the rat. „Metabolism: clinical and experimental”. 46 (4), s. 359–365, 1997. DOI: 10.1016/S0026-0495(97)90047-0. PMID: 9109835. (ang.). 
  12. ↑ Grants awarded to Nancy Rothwell by the BBSRC. [dostęp 2018-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-08)]. (ang.).
  13. ↑ J. K. Relton, N. J. Rothwell. Interleukin-1 receptor antagonist inhibits ischaemic and excitotoxic neuronal damage in the rat. „Brain Research Bulletin”. 29 (2), s. 243–246, 1992. DOI: 10.1016/0361-9230(92)90033-T. PMID: 1388088. (ang.). 
  14. ↑ S. M. Allan, N. J. Rothwell. Cytokines and acute neurodegeneration. „Nature Reviews Neuroscience”. 2 (10), s. 734–744, 2001. DOI: 10.1038/35094583. PMID: 11584311. (ang.). 
  15. ↑ A. Denes, F. Wilkinson, B. Bigger, M. Chu i inni. Central and haematopoietic interleukin-1 both contribute to ischaemic brain injury in mice. „Disease Models & Mechanisms”. 6 (4), s. 1043–1048, 2013. DOI: 10.1242/dmm.011601. PMID: 23519030. (ang.). 
  16. ↑ Rothwell, Nancy: Who wants to be a scientist?: choosing science as a career. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2002. ISBN 0-521-52092-4. (ang.).
  17. ↑ Cripps, Elizabeth: Manchester voices--Nancy Rothwell. [dostęp 2018-09-06].
  18. ↑ Rothwell, Nancy: Staying alive: the body in balance: Times of our lives. 1998. [dostęp 2018-09-06]. (ang.).
  19. ↑ a b New President and Vice-Chancellor for The University of Manchester. [dostęp 2018-09-06]. (ang.).
  20. ↑ BBC Radio 4 - Woman's Hour - The Power List 2013. (ang.).
  21. ↑ BBC Radio 4 - Woman's Hour, Woman's Hour Power List - Professor Dame Nancy Rothwell. [dostęp 2018-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-05)]. (ang.).
  22. ↑ Anon: Queen's Birthday Honours 2005 recipient lists. BBC, 2005. (ang.).
  23. ↑ Anon: Dame Nancy Rothwell DBE DL FMedSci FRS. Royal Society, 2004. [zarchiwizowane z tego adresu (11 października 2016)]. (ang.).
  24. ↑ Nancy Rothwell: Her own boss | Education | The Guardian: The head of research at the UK's biggest university tells Donald MacLeod she is unfazed by the task ahead, 2006-03-28. 28 marca 2006. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lipca 2013)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nancy_Rothwell&oldid=71788920”