Przejdź do zawartości

Naso unicornis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Naso unicornis[1]
Forsskål, 1775
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Rząd

okoniokształtne

Podrząd

Acanthuroidei

Rodzina

pokolcowate

Rodzaj

Naso

Gatunek

Naso unicornis

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Naso unicornisgatunek morskich ryb okoniokształtnych z rodziny pokolcowatych i rodzaju Naso.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Narośl w kształcie rogu
Podwójne ostre kolce u nasady ogona

Ocean Indyjski i Spokojny: Morze Czerwone, wybrzeże Afryki Wschodniej, poprzez Hawaje aż po południową Japonię. Przebywa przy lagunach i stromych rafach koralowych na głębokości od 1 do 180 m, w bardzo wzburzonych wodach o temperaturze od 26 °C do 29 °C.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wielkość: Samiec – maksymalna długość: 70 cm, najczęściej jednak osiąga długość około 50 cm[3].

Wygląd: Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, jedynie u starszych samców bardzo często róg i kolce są nieco bardziej wykształcone niż u samic. Podobnie jak wszystkie pokolcowate, ma wydłużone owalne i bocznie spłaszczone ciało. Na czole powyżej nosa ma charakterystyczną dla tego rodzaju wypukłą narośl w kształcie rogu, która osiąga długość 8 cm[4]. Natomiast u nasady płetwy ogonowej ma nieruchome wyrostki po dwa z każdej strony, przypominające ostry skalpel. Kolce te służą do obrony i walki z innymi osobnikami tego samego gatunku. Od tych ostrych kolców przypominających ostre narzędzie chirurgiczne pochodzi nazwa tej rodziny, natomiast jej angielski odpowiednik to surgeonfish – ryba chirurg. Ciało barwy od szaroniebieskiej do szarobrązowej. Po bokach wzdłuż całego ciała przebiegają nieco ciemniejsze pasy.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Cały swój czas spędza na poszukiwaniu pokarmu. Żywi się głównie zooplanktonem, na który poluje w pobliżu raf koralowych. Na ogół żyje samotnie, ewentualnie w parach. Jest rybą silnie terytorialną i agresywną nawet w stosunku do przedstawicieli tego samego gatunku.

Hodowla w akwarium[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na wielkość i ruchliwość, ryby te nie nadają się do przeciętnego akwarium. Są niestrudzonymi pływakami i dlatego wymagają dużo miejsca do pływania. Można je czasem zobaczyć w akwariach publicznych. Największy okaz tej ryby sprowadzono do Polski w 2008 roku do Instytutu Akwarystyki Morskiej w Krakowie. Samiec o długości 60 cm, którego nazwano Romeo, pochodzi z Oceanu Indyjskiego i jest ulubieńcem publiczności oraz pracowników[5]. Karmiony jest głównie suszonymi glonami, które zjada nawet z ręki swych opiekunów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Naso unicornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Naso unicornis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. fishbase.org: Naso unicornis. [dostęp 2009-11-22]. (ang.).
  4. Angelo Mojetta: Lebensraum Aquarium : ein Handbuch der Süss- und Salzwasserfische. Stuttgart: Unipart-Verlag, 1993, s. 97. ISBN 3-8122-3089-5.
  5. Instytut Akwarystyki Morskiej: Największy w Polsce morski gigant Naso Unicornis. [dostęp 2009-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 grudnia 2008)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Angelo Mojetta: Lebensraum Aquarium: ein Handbuch der Süss- und Salzwasserfische. Stuttgart: Unipart-Verlag, 1993, s. 97. ISBN 3-8122-3089-5.
  • fishbase.org: Naso unicornis. [dostęp 2009-11-22]. (ang.).