Nektarnik masajski
| Cinnyris loveridgei[1] | |||
| Hartert, 1922 | |||
 Okaz muzealny | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
nektarnik masajski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Nektarnik masajski[3] (Cinnyris loveridgei) – gatunek małego ptaka z rodziny nektarników (Nectariniidae). Występuje endemicznie w Tanzanii. Zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Jeden z dwóch gatunków ptaków endemicznych dla gór Uluguru we wschodniej Tanzanii. Całkowity zasięg występowania szacowany jest na 530 km². Zasiedla lasy na wysokości 1200–2560 m n.p.m.[5]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Holotyp, samiec, pochodził z kolekcji Arthura Loveridge’a, do czego nawiązuje nazwa C. loveridgei. Zebrany został w 1921 roku[6]. Długość ciała wynosi 11 cm[5]. Długość skrzydła holotypu to 57 mm, ogona 41 mm, dzioba od nasady 25 mm, a skoku 20 mm. Wierzch ciała i głowa zielone, opalizujące. Pokrywy ogonowe niebieskofioletowe. Skrzydła ciemnobrązowe, z zielonym odcieniem na lotkach. Pod gardłem fioletowy pas oddzielający je od czerwonobrązowej piersi. Spód ciała i boki żółte[7].
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Przypuszczalnie okres lęgowy trwa od sierpnia do marca. Zamknięte gniazdo z traw i mchu zawiera 2 lub 3 jaja. Mieści się na wysokości 1,5 do 10 m od ziemi. Wysiaduje samica[5].
Pożywienia stanowią nektar i owady. Żeruje zarówno samotnie, jak i w parach i wielogatunkowych stadach[5].
Status, zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Przez IUCN od 2006 roku gatunek klasyfikowany jest jako zagrożony wyginięciem (EN – Endangered); wcześniej, od 2000 roku miał status najmniejszej troski (LC – Least Concern), a od 1988 roku uznawano go za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Zagrożenie stanowi utrata habitatu wskutek wylesiania na potrzeby rolnictwa oraz wycinki drzew na drewno kominkowe i materiały budowlane. Populacja powoli się zmniejsza, szacowana jest na około 37 tys. osobników[2][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cinnyris loveridgei, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Cinnyris loveridgei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e Species factsheet: Cinnyris loveridgei. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Ernst Hartert. Types of Birds in the Tring Museum. „Novitates Zoologicae”. 34, 1928–1929.
- ↑ Cinnyris loveridgei. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 42, s. 49, 1922.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Zdjęcia nektarnika masajskiego