Nieciągłość Golicyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nieciągłość Golicynanieciągłość występująca we wnętrzu Ziemi (w obrębie płaszcza Ziemi) stanowiąca strefę graniczną pomiędzy astenosferą a mezosferą, przebiegająca na głębokości ok. 350-400 km[1].

Nieciągłość Golicyna wyznaczona jest przez skokowy wzrost prędkości fal sejsmicznych oraz gęstości skał[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nieciągłość Golicyna. [dostęp 2011-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-17)].
  2. Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 156, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.