Niegosławice (powiat jędrzejowski)
50°31′19″N 20°19′01″E/50,521944 20,316944
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-330[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TJE |
| SIMC |
0279290[5] |
Położenie na mapie gminy Wodzisław  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego  | |
| 50°31′19″N 20°19′01″E/50,521944 20,316944[1]
| |
Niegosławice – wieś sołecka[6] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław[7][5], nad rzeką Mierzawą.
Wieś duchowna, własność opactwa cystersów jędrzejowskich położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego[8]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0279309 | Marianów | kolonia |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś z metryką osadzoną w XII wieku, początkowo wieś prywatna, drogą zamiany trafiła do klasztoru cystersów w Jędrzejowie. Niejaki Niegosław w roku 1180 zamienił za dopłatą swą wieś Niegosławice na Burzków (Kodeks Dyplomatyczny Małopolski t.III s.8). W XV w. Niegosławice należały również do klasztoru cystersów w Jędrzejowie, znajdował się tu folwark klasztorny, młyn, karczmy oraz łany kmiece i zagrodnicy. Wieś już w XIX w. posiadała szkołę początkową, po supresji zakonu w roku 1819, wieś rządowa. W 1827 r. w 40 domach zamieszkiwało 226 mieszkańców, głównie trudniących się płóciennictwem[9].
Urodzeni w Niegosławicach[edytuj | edytuj kod]
- Adolf Dygasiński – (ur. 7 marca 1839, zm. 3 czerwca 1902 w Grodzisku Mazowieckim) – powieściopisarz,filozof, publicysta, pedagog, encyklopedysta, jeden z głównych przedstawicieli naturalizmu w literaturze polskiej. Autor: „Godów życia”, „Uciesznych przygód Dziada Florka i chłopca Beldonka”, pięknej noweli „Wilk, psy i ludzie” i wielu innych dzieł.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- zespół dworski z I połowy XIX w. – dwór i park, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.166/1-2 z 16.09.1972 i z 18.06.1977)[10]
- figurka pod wezwaniem św. Jana postawiona na miejscu dawnej świątyni pogańskiej zwanej Gontyną
- figurka pod wezwaniem św. Antoniego postawiona prawdopodobnie po powstaniu styczniowym
- figurka Matki Boskiej z 1919 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86721
- ↑ Wieś Niegosławice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-02], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 811 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Jednostki organizacyjne gminy Wodzisław. Urząd Gminy Wodzisław. [dostęp 2015-03-20].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 102.
- ↑ Niegosławice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 73.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 12 [dostęp 2015-10-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1880
- Siedziba gminy: Wodzisław
