Niwelacja satelitarna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Niwelacja satelitarna – pomiar różnic wysokości punktów wykonywany metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy globalnego systemu nawigacji satelitarnej[1]. Zespół czynności, których rezultatem jest wyznaczenie wysokości ortometrycznych na podstawie wysokości geometrycznych wyznaczanych techniką satelitarną GPS oraz informacji o ziemskim polu siły ciężkości, które pozwalają wyznaczyć odstęp geoidy od elipsoidy. Do regionalnych wyznaczeń model potencjału grawitacyjnego wprowadzamy regionalne i lokalne anomalie grawimetryczne, a w podejściu lokalnym numeryczne modele terenu.

Są trzy sposoby wyznaczenia geoidy w skali globalnej:

  • całkowanie anomalii grawimetrycznych za pomocą wzoru Stokesa,
  • rozwinięcie potencjału zakłócającego w szereg funkcji harmonicznych,
  • kolokacja metodą najmniejszych kwadratów (możemy włączyć różne dane np: astronomiczne odchylenia pionu, wysokości ortometryczne znane z niwelacji),

Niwelacja na niewielkich obszarach[edytuj | edytuj kod]

Na danym obszarze mamy repery o znanej wysokości ortometrycznej. Chcemy wyznaczyć wysokości ortometryczne punktów wewnątrz obszaru. Wykonujemy to na podstawie wyznaczanych wysokości geometrycznych z pomiaru GPS oraz dodatkowych informacji o ziemskim polu siły ciężkości, które pozwolą wyznaczyć odstęp geoidy od elipsoidy N.

Wysokości ortometryczne obliczamy ze wzoru:

Sposoby wyznaczenia odstępów geoidy od elipsoidy:

  • interpolacja w/w odstępów (obliczamy znane odstępy, rozwiązanie równań interpolacyjnych metodą najmniejszych kwadratów, obliczamy wysokości ortometryczne przez interpolację),
  • wykonywanie niwelacji astronomicznej i pomiarów GPS (redukcja na geoidę współrzędnych astronomicznych przez uwzględnienie krzywizny linii pionu),
  • wykonywanie niwelacji trygonometrycznej i pomiar GPS (pomiar synchroniczny odległości zenitalnej i obliczenie ΔN)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]