Norweski Instytut Badań Wody

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Norweski Instytut Badań Wody
Norsk institutt for vannforskning
Państwo

 Norwegia

Adres

Gaustadalléen 21, 0349 Oslo

Data założenia

1958

Forma prawna

instytut badawczy

Zatrudnienie

>200[1]

Położenie na mapie Oslo
Mapa konturowa Oslo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Norweski Instytut Badań Wody”
Położenie na mapie Norwegii
Mapa konturowa Norwegii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Norweski Instytut Badań Wody”
Ziemia59°56′31,8″N 10°42′57,3″E/59,942167 10,715917
Strona internetowa
Anne Lyche Solheim prezentująca wyniki jednego z międzynarodowych projektów, w których brała udział NIVA

Norweski Instytut Badań Wody (norw. Norsk institutt for vannforskning, NIVA) – instytut badawczy w Norwegii prowadzący badania w zakresie wód śródlądowych i morskich.

Struktura[edytuj | edytuj kod]

Instytut powołano w 1958[1]. Nie podlega bezpośrednio Ministerstwu Klimatu i Środowiska, ale minister wyznacza troje członków jego zarządu, w tym przewodniczącego. Pozostałych dwoje członków wyznacza Norweska Rada ds. Badań, a troje spośród siebie wybiera kadra instytutu[2]. Wchodzi w skład sieci naukowej Forskningssenter for miljø og samfunn (CIENS)[1].

Siedziba instytutu mieści się w parku technologicznym Forskningsparken w Oslo. Znajdują się tu m.in. laboratoria hydrobiologiczne i hydrochemiczne[3]. Instytut ma stację badawczą Solbergstrand w mieście Drøbak nad Oslofjorden[4]. Regionalne oddziały mieszczą się w Bergen, Grimstad oraz w Ottestad koło Hamar. Ponadto instytut ma swój oddział w Kopenhadze[1].

W 2018 przewodniczącą zarządu była Linda Aaram[2].

Z instytutem związane są następujące jednostki zależne o charakterze badawczo-komercyjnym: Akvaplan-niva AS z siedzibą w Tromsø, NIVA-tech AS, której podlega z kolei spółka BallastTech-NIVA z ośrodkiem testowania na stacji Solbergstrand, NIVA Chile SA oraz NIVA China AS[5].

Badania[edytuj | edytuj kod]

NIVA prowadzi badania w następujących obszarach: ekologia wód słodkich, ekotoksykologia, akwakultura, biogeochemia zlewni, biogeochemia morza, oceanografia, biologia morza, fykologia, chemia środowiskowa, zanieczyszczenie środowiska, zasoby wodne dla ludności oraz akredytowana analityka, analiza danych środowiskowych czy infrastruktura badawcza[6]. Założona w 1964 przez Olava i Randi Skulbergów kolekcja okazów glonów stała się krajową kolekcją referencyjną. Obejmuje ona ok. 900 taksonów, a niektóre szczepy są unikatowe dla tej kolekcji[7]. Na stacji Solbergstrand prowadzone są badania hydrobiologiczne obejmujące zarówno ekologię wód słodkich, jak i oceanologię. Badania te dotyczą również akwakultury. Ponadto prowadzone tam są badania osadów oraz elementów hydrologicznych (falowanie, pływy) czy fizykochemicznych (eutrofizacja, zakwaszanie wód przez dwutlenek węgla i in.[4]). NIVA prowadzi system FerryBox, czyli system pomiarów parametrów fizyczno-chemicznych wód prowadzonych wzdłuż linii żeglugowych[8]. Dane środowiskowe pozyskiwane przez instytut są udostępniane na portalu AquaMonitor, a część jest przekazywana Norweskiej Agencji Środowiska[9].

Badania i projekty wdrożeniowe prowadzone przez instytut nie ograniczają się do Norwegii i okolic. Międzynarodowe projekty stanowią około 20%[10]. Wśród nich było m.in. opracowanie informatycznego systemu informacji o zlewni Małej Wisły wraz z Instytutem Ekologii Terenów Uprzemysłowionych i Instytutem Ochrony Środowiska w latach 2013–2016[11] czy systemu mapowania zanieczyszczeń Zbiornika Sulejowskiego wraz z Politechniką Łódzką[12]. Mimo że Norwegia nie jest członkiem Unii Europejskiej, obowiązuje w niej ramowa dyrektywa wodna, w związku z czym eksperci instytutu biorą udział w unijnych grupach zajmujących się interkalibracją wskaźników stanu ekologicznego wód[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d About the institute. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  2. ↑ a b The Board [online], NIVA (ang.).
  3. ↑ NIVA main office. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  4. ↑ a b NIVA Research Facility at Solbergstrand. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  5. ↑ Subsidiaries. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  6. ↑ Research. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  7. ↑ Culture collection of algae. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  8. ↑ Ferrybox - ships of opportunity. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  9. ↑ AquaMonitor. NIVA. [dostęp 2019-08-02]. (ang.).
  10. ↑ The Norwegian Institute for Water Research (NIVA). Norwegian Energy and Environment Consortium. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
  11. ↑ Piotr Cofałka, Jacek Długosz: Narzędzia informatyczne w zarządzaniu zlewnią na przykładzie Małej Wisły. [w:] Arcana GIS [on-line]. Esri Polska, 2017-12. [dostęp 2019-08-03]. (pol.).
  12. ↑ Naukowcy opracują mapy zanieczyszczeń i model 3D Zalewu Sulejowskiego. [w:] Nauka w Polsce [on-line]. PAP, 2015-11-03. [dostęp 2019-08-03]. (pol.).
  13. ↑ Who we are. [w:] WISER [on-line]. [dostęp 2019-08-04]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norweski_Instytut_Badań_Wody&oldid=58284953”