Ołeksandr Sienkewycz
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Ołeksandr Fedorowycz Sienkewycz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1982 |
| Mer Mikołajowa | |
| Okres |
od 24 listopada 2015 |
| Przynależność polityczna |
Samopomoc |
| Poprzednik | |
Ołeksandr Fedorowycz Sienkewycz (ukr. Олександр Федорович Сєнкевич, ur. 4 lutego 1982 w Mikołajowie) – ukraiński polityk i przedsiębiorca, mer Mikołajowa od 2015 roku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ołeksandr Sienkewycz urodził się 4 lutego 1982 roku w Mikołajowie. W 2004 roku ukończył Narodowy Uniwersytet Czarnomorski im. Petra Mohyły Mikołajowski Państwowy Uniwersytet im. Piotra Mohyły, a w 2007 roku Kompleks Edukacyjno-Naukowy „Instytut Stosowanej Analizy Systemowej” Narodowego Uniwersytetu Technicznego Ukrainy „Politechnika Kijowska”. W 2020 roku uzyskał stopień naukowy kandydata nauk ekonomicznych[1].
W grudniu 2002 roku został nauczycielem w mikołajowskim oddziale prywatnego przedsiębiorstwa „Akademia Komputerowa „SZAG”. Od czerwca 2005 roku pracował jako inżynier oprogramowania, a następnie dyrektor ds. kadr i spraw domowych w przedsiębiorstwie IT Quadrologic. W grudniu 2006 roku objął funkcję dyrektora spółki, którą pełnił do listopada 2015 roku[1].
W 2014 roku założył lokalną mikołajowską organizację społeczną „Głos Wspólnoty”[1]. W tym samym roku startował w wyborach na mera Mikołajowa, zajmując piąte miejsce z 8434 głosami (4,76%)[2].
W 2015 roku Sienkewycz został wybrany na stanowisko mera Mikołajowa, zostając najmłodszym merem miasta obwodowego na Ukrainie[1]. Za faworyta w wyborach uchodził urzędujący mer Mikołajowa Jurij Hranaturow. Do drugiej tury przeszli jednak były przewodniczący Mikołajowskiej Rady Obwodowej Ihor Diatłow (44 764 głosy) i Ołeksandr Sienkewycz (25 904 głosy), który wyprzedził Hranaturowa zaledwie 408 głosami[3]. W drugiej turze wyborów 15 listopada 2015 roku Sienkewycz otrzymał 80 636 głosów (54,90%), a jego konkurent Diatłow 63 567 głosów (43,28%)[4]. Nowo wybrany mer objął urząd 24 listopada 2015 roku[1].
5 października 2017 roku rada miejska Mikołajowa uznała pracę Sienkewycza za niezadowalającą i głosami radnych Bloku Petra Poroszenki oraz Bloku Opozycyjnego odebrała mu uprawnienia mera miasta[5]. 16 marca 2018 roku Sąd Centralny w Mikołajowie unieważnił decyzję rady miejskiej o usunięciu Sienkewycza ze stanowiska mera[6].
19 czerwca 2020 roku Ołeksandr Sienkewycz został jednym ze współzałożycieli partii Propozycja[7]. 22 listopada 2020 roku po raz drugi został wybrany na stanowisko burmistrza Mikołajowa[1].
Odznaczony Orderem „Za zasługi” III stopnia (2021)[8] oraz Orderem „Za odwagę” III stopnia (2022)[9].
Jest żonaty z Kateryną, z którą ma dwoje dzieci: córkę Mariję i syna Maksyma[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Біографічна довідка Миколаївського міського голови Сєнкевича Олександра Федоровича. mkrada.gov.ua. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ В Миколаєві переміг колишній «регіонал» Гранатуров. Espreso TV, 2014-05-26. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ У другий тур виборів мера Миколаєва вийшли кандидати від „Опозиційного блоку” і „Самопомочі”. Interfax-Ukrajina, 2015-10-30. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Міськвиборчком оголосив Сенкевича мером Миколаєва. Espreso TV, 2015-11-16. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Про дострокове припинення повноважень міського голови. mkrada.gov.ua, 2017-10-05. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Сенкевич з „Самопомочі” через суд повернув собі мерство в Миколаєві. Ukraińska prawda, 2018-03-16. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Міський голова Житомира Сергій Сухомлин увійшов до складу головної ради партії «Пропозиція». zhzh.info, 2020-07-04. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 626/2021 Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня місцевого самоврядування. Administracja Prezydenta Ukrainy, 2021-12-08. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 112/2022 Про відзначення державними нагородами України. Administracja Prezydenta Ukrainy, 2022-03-06. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).
- ↑ Daria Kozaczuk: Катерина Сєнкевич – “перша леді” Миколаєва. mykolayivchanka.com.ua, 2021-03-03. [dostęp 2023-09-24]. (ukr.).