Ośrodek zdrowia na pl. Kolegiackim w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ośrodek od strony zachodniej
Ośrodek od strony północnej

Ośrodek zdrowia na pl. Kolegiackim w Poznaniu – najbardziej, oprócz domu handlowego na ul. Paderewskiego róg Szkolnej, awangardowy budynek modernistyczny[1], wzniesiony w obrębie poznańskiego Starego Miasta w okresie międzywojennym.

Projektantem obiektu był Jerzy Tuszowski, a budowa nastąpiła w latach 19361937 na parceli przy pl. Kolegiackim 12a, z dużą troską o ingerowanie w zabytkową substancję okolicznych budynków. Kompleks składa się z dwóch brył - niższej (prostokątnej) i wyższej (wyoblonej). Część wyoblona w wyważony sposób akcentuje miękką linię pierzei placu. Nie zachował się do naszych czasów maszt okrętowy wieńczący całość i poziome żłobkowania międzyokienne w części obłej. Oprócz poradni lekarskich w budynku znalazły się: łaźnia miejska, kuchnia mleczna dla ludności i mieszkania służbowe dla lekarzy. Była to druga realizacja dla służby zdrowia w Poznaniu w okresie międzywojennym, po przychodni przy ul. Słowackiego 43 (proj. Władysław Czarnecki, 1925). Budynek do dziś pełni funkcje ochrony zdrowia (przeszedł generalny remont w latach 19871991).

W sąsiedztwie Ośrodka znajdują się ważne zabytki kultury narodowej: Fara poznańska (wcześniej: Kolegiata św. Marii Magdaleny) oraz dawne Kolegium Jezuickie. Również w pobliżu, pod numerem 5, stoi klasycystyczna kamienica z lat 18021803, wzniesiona dla filantropa poznańskiego – Gotthilfa Bergera.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 159, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]