Ochojnik świerkowo-modrzewiowy

Ochojnik świerkowo-modrzewiowy
	Adelges laricis
	Vallot, 1836
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	pluskwiaki
Nadrodzina	mszyce
Rodzina	ochojnikowate
Rodzaj	Adelges
Gatunek	ochojnik świerkowo-modrzewiowy
Synonimy
	Adelges laricet (Altum, 1889), A. strobilobius (Kaltenbach, 1843), A. Coccineus (Ratzeburg, 1843)
	Adelges laricet (Altum, 1889), A. strobilobius (Kaltenbach, 1843), A. Coccineus (Ratzeburg, 1843)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ochojnik świerkowo-modrzewiowy (Adelges laricis Vallot.) – gatunek mszyc z rodziny ochojnikowatych. W Polsce powszechny^[1].

Żeruje na dwóch żywicielach – na świerkach i modrzewiach. Dla jego rozwoju konieczna jest obecność obydwu gatunków żywicielskich. Żywicielem pierwotnym jest świerk. Samica składa na igłach świerka jaja, które na nich zimują. Wczesną wiosną w miejscu złożenia jaj tworzą się galasy przypominające wyglądem małe szyszki. Początkowo są zielone, stare, opuszczone już przez mszyce obumierają i stają się brązowe. W każdym z galasów żeruje około 100–150 mszyc pierwszego pokolenia, które po otwarciu galasów przenoszą się na modrzewie, żerując na ich igłach. Ich larwy jesienią ukrywają się w szczelinach kory modrzewia. Na wiosnę powstają z nich uskrzydlone samice drugiego i trzeciego pokolenia, które składają jaja na igłach świerków. Jesienią pojawiają się samce. Zapłodnione samice składają po jednym jaju zimującym na świerku. Wokół niego wiosną również tworzy się galas^[1].

Galasy na świerku są woskowe, zielonkawo-kremowe i stosunkowo małe. Dojrzewają od czerwca do lipca. Wylęgające się w nich skrzydlate samice są szarawe do czarniawych, o długości ciała 1,9-2,0 mm. Skrzydlata samica dojrzewająca na modrzewiu jest ciemnozielona, z szarozieloną głową i tułowiem. Ma długość ciała 1,0-1,5 mm. Oprócz nich na modrzewiu powstaje jedno lub kilka pokoleń samic bezskrzydłych, rozmnażających się przez dzieworództwo (mają tylko szczątkowe skrzydła). Pokryte są ogromną ilością woskowej wełny i dużymi kuleczkami spadzi^[2].

Szkodliwość i zwalczanie[edytuj | edytuj kod]

Bardziej szkodliwy jest dla modrzewia. Igły modrzewia z żerującymi ochojnikami stają się nabrzmiałe, odbarwione, nieregularne powyginane w różne strony. Takie igły przedwcześnie opadają. Ponadto wytwarzają duże ilości spadzi. Rozwijają się na niej grzyby powodujące dodatkowe choroby modrzewi. U świerków galasy powodują zmniejszenie ich walorów dekoracyjnych i osłabienie wzrostu^[1].

Na młodych świerkach można ręcznie obrywać i niszczyć galasy. Zwalczanie chemiczne jest mało skuteczne, gdyż owady ukryte są w galasach, lub pod grubą warstwą wosku. Najbardziej skuteczne jest opryskiwanie na przedwiośniu środkami owadobójczymi kory modrzewi^[1].