Odczyn Waalera-Rosego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odczyn Waalera-Rosego (ang. Waaler-Rose test) – nieswoisty odczyn serologiczny opierający się na mechanizmie hemaglutynacji biernej. W teście tym wykrywany jest w surowicy czynnik reumatoidalny w klasie IgM.

Wykorzystuje się w nim jako nośnik erytrocyty baranie opłaszczone króliczymi IgG. Pod wpływem RF w surowicy dochodzi o ich aglutynacji. Wynik jest dodatni, gdy odczyn ma miano 1:80[1].

Nazwa pochodzi od nazwisk Harry'ego M. Rosego i Erika Waalera[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM. T. 2. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, s. 1617. ISBN 83-7430-069-8.
  2. Barry G. Firkin, Judith A. Whitworth: Dictionary of medical eponyms. New York: Parthenon Pub., 1996, s. 346-347. ISBN 1-85070-333-7.