Olechnowicze (obwód miński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olechnowicze
Аляхновічы
Олехновичи
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Olechnowicze

Populacja (2009)
• liczba ludności


1603[1]

Kod pocztowy

222323

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Olechnowicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Olechnowicze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Olechnowicze”
Ziemia54°09′14″N 27°06′00″E/54,153889 27,100000

Olechnowicze (biał. Аляхновічы, ros. Олехновичи) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Olechnowicze.

W miejscowości znajdują się parafialna cerkiew prawosławna pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela[2] oraz stacja kolejowa Olechnowicze na linii MińskMołodeczno[3]. W latach międzywojennych była to polska stacja graniczna na granicy z ZSRR[4][5][6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w gminie Krasnesioło, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1865 roku liczyła 38 dusz rewizyjnych, należała do Świętorzeckich[7].

W latach 1921–1945 wieś, osadę kolejową i dwa zaścianki Olechnowicze I i Olechnowicze II leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wilejskim, od 1927 roku w powiecie mołodeczańskim, w gminie Kraśne.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 242 osoby, 15 były wyznania rzymskokatolickiego a 227 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Były tu 43 budynki mieszkalne[8].

W 1931:

  • wieś w 71 domach zamieszkiwało 416 osób[9].
  • osadę kolejową w 5 domach zamieszkiwało 60 osób[9].
  • zaścianek Olechnowicze I w 3 domach zamieszkiwało 14 osób[9].
  • zaścianek Olechnowicze II w 2 domach zamieszkiwało 14 osób[9].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Plebanii i prawosławnej w Uszy. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Kraśnem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Kraśnem[10].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[11][12]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[13].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Przynależność państwowa i administracyjna[edytuj | edytuj kod]

Urodzeni w Olechnowiczach[edytuj | edytuj kod]

  • Witold Sylwanowicz (1901–1975), lekarz, profesor i nauczyciel akademicki urodzony w Olechnowiczach
  • Kazimierz Zienkiewicz (1896–1940), chemik eksperymentator, kapitan uzbrojenia Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
  2. de facto do 1939

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Приход храма Рождества Иоанна Предтечи д. Олехновичи. molod-eparchy.by. [dostęp 2021-03-09]. (ros.).
  3. Фотолинии БЧ
  4. semaforek.kolej.org.pl
  5. Mapa Kolejowa Polski 1932
  6. Mapa Kolejowa Polski 1939
  7. Olechnowicze, wieś, powiat wilejski, gmina Krasnesioło, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 456.
  8. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 78.
  9. a b c d Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 28.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1184.
  11. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
  12. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-04-03].
  13. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]