Przejdź do zawartości

Olga Lewicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olga Lewicka
Data i miejsce urodzenia

1975
Wrocław

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Dziedzina sztuki

Malarstwo, rzeźba, performance

Epoka

sztuka współczesna

Olga Lewicka (ur. 1975 we Wrocławiu) – polska malarka. Zajmuje się także peformensem, tworzeniem instalacji oraz pisaniem książek i tekstów o sztuce[1]. Podejmuje tematy m.in. z zagadnienia utopii politycznych, retoryki obrazu i abstrakcji[2]. W swoich pracach odwołuje się także do tematyki z zakresu filozofii, historii sztuki czy problematyki dzieł sztuki[3].

Życiorys i twórczość[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1975 roku we Wrocławiu. Studiowała filologię germańską, filologię polską oraz filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1999–2002 jako stypendystka programu Deutsche Forschungsgemeinschaft przebywała we Frankfurcie nad Odrą[3].

W 2003 roku obroniła doktorat z kulturoznawstwa na temat dekonstrukcji i twórczości Jacksona Pollocka na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie. W 2004 roku obroniła dyplom z dziedziny malarstwa na Wydziale Malarstwa i Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jej promotorem był malarz i wykładowca Andrzej Klimczak – Dobrzaniecki[3]. Swoją pracę dyplomową artystka zatytułowała 2856 (co odnosiło się do numeru jej indeksu na uczelni). W tej instalacji zestawiła czarno-białe portrety Martina Kippenbergera, Rrose Sélavy oraz Sore Lepetty (będącej ukrytym autoportretem autorki) z kilkunastoma obrazami pokrytymi silikonowym pismem. Instalację dopełniała ścieżka dźwiękowa składająca się ze zmiksowanym piosenek Madonny i wykładu filozofa Theodora W. Adorno[4].

W 2005 artystka otrzymała Grand Prix Konkursu Gepperta za instalację malarską Suede peek-a-boo-toe pump with Swarovski-crystal-encrusted heel (co po polsku znaczy Zamszowy pantofel na obcasie inkrustowanym kryształem Swarovskiego)[4]. W 2010 została stypendystką programu Ministra Kultury Młoda Polska, a w 2014 stypendystką niemieckiego programu Stiftung Kunstfonds. Od 2015 r. prowadzi jedną z Pracowni Obrazu znajdujących się na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie[2].

Zwróciła uwagę krytyków sztuki serią obrazów-pism, tworzonych za pomocą białego silikonu nakładanego na białe tło. Biały silikon zlewa się z białym tłem, a napisy z wypowiedzi o sztuce czy esejów są możliwe do odczytania dzięki rzucanemu światłocieniowi[4]. W swojej sztuce wyraźnie sprzeciwia się rozdziałowi zagadnień i problemów malarskich od problemów konceptualnych i politycznych. Używa abstrakcyjnych form do opisywania zglobalizowanego społeczeństwa, władzy czy ciemnych wizji przyszłości[5].

Wybrane wystawy[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[4]:

  • Nic za darmo, Klub pod Kalamburem, Wrocław (1998)
  • Moje obrazy same się bronią, Akademia Sztuk Pięknych, Wrocław (1999)
  • Sztuka importowana, Festiwal Sztuki „Space”, Poznań (2002)
  • Les connaisseurs, Galeria Entropia, Wrocław (2003)
  • 2856, Muzeum Narodowe, Wrocław (2004)
  • Showdown, Galeria Okna w CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2005-2006)
  • Wielkoformatowa Abstrakcja Przeciwko Teorii i Polityce, Galeria Entropia, Wrocław (2006)

Zbiorowe:

  • AfterAids, Galeria Entropia, Wrocław (2003)
  • Star w ramach wystawy gegenwartig:SELBST,INSZENIERT, Hamburger Kunsthalle, Hamburg (2004)
  • Force & Grace, w ramach wystawy Spojrzenia, Galeria Zachęta, Warszawa (2007)

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[1]:

  • Panorama. Materials for Mapping a Prospective All-Embracing Structure (2011)
  • Cloudility (2016)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Olga Lewicka [online], www.akademiasztuki.eu [dostęp 2022-12-05] (pol.).
  2. a b Susanne Prinz i Olga Lewicka [online], CENTRUM SZTUKI WRO, 21 lutego 2016 [dostęp 2022-12-05] (pol.).
  3. a b c Lewicka Olga – Artyści – Zachęta Wrocław [online], www.zacheta.wroclaw.pl [dostęp 2022-12-05].
  4. a b c d Olga Lewicka | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-12-05] (pol.).
  5. entropia | TERAZ NADCHODZI 3000 LAT...(nie wiem jeszcze jakich..., ale myślę o tym) [online], entropia.art.pl [dostęp 2022-12-05].