Przejdź do zawartości

Organokatalizatory tiomocznikowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Organokatalizatory tiomocznikowe – rodzaj katalizatorów zawierających w swojej budowie ugrupowanie tiomocznikowe, które pełni rolę donora wiązań wodorowych[1]. Stosowane są zarówno w reakcjach stereoselektywych, jak i niestereoselektywnych[2].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Wzór ogólny katalizatora tiomocznikowego

Przy jednym z atomów azotu ugrupowania tiomocznikowego najczęściej znajduje się grupa arylowa z podstawnikami elektronoakceptorowymi, np. CF3, która zwiększając kwasowość wiązania N−H, ułatwia późniejsze tworzenie wiązania wodorowego z substratem. Drugi atom azotu zawiera podstawnik R, który posiada centrum chiralności w przypadku prowadzenia reakcji enancjoselektywnych[1].

Oddziaływanie katalizator-substrat[edytuj | edytuj kod]

Organokatalizatory tiomocznikowe mogą być monofunkcyjne, np. katalizator Schreinera, lub dwufunkcyjne. W przypadku dwufunkcyjnych podstawnik R zawiera dodatkową grupę funkcyjną, np. w reakcjach addycji typu Michaela często jest to amina trzeciorzędowa. Wówczas akceptor Michaela jest aktywowany poprzez wiązania wodorowe utworzone z ugrupowaniem tiomocznikowym, natomiast fragment o charakterze zasadowym aktywuje donor Michaela[1].

Zalety organokatalizatorów tiomocznikowych[edytuj | edytuj kod]

  • małe ilości katalizatora potrzebne do skutecznej aktywacji reakcji (do 0,001% mol)[3]
  • nietoksyczne dla środowiska, w przeciwieństwie do katalizatorów będących kwasami Lewisa i zawierających atom metalu
  • są niewrażliwe na obecność wody i powietrza[4]
  • pKa tiomocznika to 21,0, więc reakcja przebiega w praktycznie obojętnych i łagodnych warunkach, co pozwala na zastosowanie substratów wrażliwych na kwaśne środowisko
  • prosta i niedroga synteza z odpowiednich amin i izotiocyjanianów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Łukasz Albrecht, Henryk Krawczyk, Chiralne katalizatory organiczne w asymetrycznej reakcji Michaela, „Wiadomości Chemiczne”, 63 (5–6), 2009, s. 391–436 [dostęp 2020-12-29].
  2. Mike Kotke, Peter R. Schreiner, (Thio)urea Organocatalysts, [w:] Petri M. Pihko (red.), Hydrogen Bonding in Organic Synthesis, wyd. 1, Wiley, 2009, s. 141-351, DOI10.1002/9783527627844, ISBN 978-3-527-31895-7 (ang.).
  3. Mike Kotke, Peter Schreiner, Generally Applicable Organocatalytic Tetrahydropyranylation of Hydroxy Functionalities with Very Low Catalyst Loading, „Synthesis”, 2007 (5), 2007, s. 779–790, DOI10.1055/s-2007-965917, ISSN 0039-7881 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  4. Alexander Wittkopp, Peter R. Schreiner, Metal-Free, Noncovalent Catalysis of Diels–Alder Reactions by Neutral Hydrogen Bond Donors in Organic Solvents and in Water, „Chemistry - A European Journal”, 9 (2), 2003, s. 407–414, DOI10.1002/chem.200390042 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  5. Matthew S. Sigman, Eric N. Jacobsen, Schiff Base Catalysts for the Asymmetric Strecker Reaction Identified and Optimized from Parallel Synthetic Libraries, „Journal of the American Chemical Society”, 120 (19), 1998, s. 4901–4902, DOI10.1021/ja980139y, ISSN 0002-7863 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  6. Matthew S. Sigman, Petr Vachal, Eric N. Jacobsen, A General Catalyst for the Asymmetric Strecker Reaction, „Angewandte Chemie International Edition”, 39 (7), 2000, s. 1279–1281, DOI10.1002/(SICI)1521-3773(20000403)39:73.0.CO;2-U, ISSN 1521-3773 [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  7. Tomotaka Okino, Yasutaka Hoashi, Yoshiji Takemoto, Enantioselective Michael Reaction of Malonates to Nitroolefins Catalyzed by Bifunctional Organocatalysts, „Journal of the American Chemical Society”, 125 (42), 2003, s. 12672–12673, DOI10.1021/ja036972z, ISSN 0002-7863 [dostęp 2020-12-29] (ang.).