Osteofagia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Byk żujący kość innej krowy.

Osteofagia – praktyka, w której zwierzęta, zazwyczaj roślinożerne, spożywają kości[1]. Sugeruje się, że osteofagia jest wrodzonym zachowaniem, które pozwala zwierzętom uzupełniać pobieranie fosforu i wapnia w celu uniknięcia kosztownych skutków niedoborów tych minerałów[2]. Zachowanie osteofagiczne obserwowano u zwierząt pasterskich i dzikich, w szczególności zwierząt kopytnych i innych roślinożerców. zwierząt domowych, a także u jeleni, wielbłądów, żyraf, gnu, antylop i żółwi[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maria Goretti M.G. Penido, Uri S. Alon, Phosphate homeostasis and its role in bone health, „Pediatric Nephrology (Berlin, Germany)”, 27 (11), 2012, s. 2039–2048, DOI10.1007/s00467-012-2175-z, ISSN 0931-041X, PMID22552885, PMCIDPMC3461213 [dostęp 2020-04-23].
  2. D.A. Denton i inni, Problems and paradigms: Physiological analysis of bone appetite (Osteophagia), „BioEssays”, 4 (1), 1986, s. 40–43, DOI10.1002/bies.950040112, ISSN 1521-1878 [dostęp 2020-04-23] (ang.).
  3. American Society for Bone and Mineral Research, Journal of bone and mineral research., „Journal of bone and mineral research.”, 1986, ISSN 0884-0431, OCLC 627945723 [dostęp 2020-04-23].
  4. The Wolverine Foundation | Dentition of the Wolverine [online], The Wolverine Foundation [dostęp 2020-04-23] (ang.).