Otwałki 2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otwałki 2
Адвалкі 2
Одвалки 2
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Hołubicze

Populacja (2009)
• liczba ludności


12[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Otwałki 2”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Otwałki 2”
Ziemia55°05′38″N 27°58′48″E/55,094000 27,980000

Otwałki 2 (biał. Адвалкі 2; ros. Одвалки 2) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Hołubicze.

Dawnej Otwałki Dokszyckie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[2][3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 47 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Było tu 7 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 8 domu zamieszkiwało 47 osób[5].

Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hołubiczach[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
  3. gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 22.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 16.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1228.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]