Oxythyrea tripolitana

	Oxythyrea tripolitana
	(Reitter, 1891)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	żukokształtne
Rodzina	poświętnikowate
Podrodzina	kruszczycowate
Plemię	Cetoniini
Podplemię	Leucocelina
Rodzaj	Oxythyrea
Gatunek	Oxythyrea tripolitana
Synonimy
	Leucocelis tripolitana Reitter, 1891;
	Leucocelis tripolitana Reitter, 1891;
	Systematyka w Wikispecies

Oxythyrea tripolitana – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych. Zamieszkuje Afrykę Północną.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1891 roku przez Edmunda Reittera pod nazwą Leucocelis tripolitana^[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele, ubarwionym czarno z białym nakrapianiem. Na przedpleczu typowo występują na środku dwa podłużne szeregi białych plamek liczące po trzy sztuki. Odnóża tylnej pary mają golenie o zewnętrznej krawędzi wyciągniętej w dwa ząbki. Odwłok ma pośrodku pierwszego z widocznych sternitów dużą, białą plamę trójkątnego kształtu, natomiast na środku pozostałych sternitów białe plamki nie występują^[2].

Pędrak trzeciego stadium osiąga od 20 do 24 mm długości ciała. Lekko wydłużona, grzbietowo wypukła głowa ma barwę brązową i delikatną mikrorzeźbę. Nadgębie ma tęgie, stożkowate szczecinki na zygum, od sześciu do ośmiu szablastych szczecinek na akantopariach, a chetoparia mają od 68 do 73 szczecinek po stronie prawej i od 32 do 47 po stronie lewej. Pole strydulacyjne żuwaczki zawiera od 13 do 17 poprzecznych listewek, w wierzchołkowej ⅓ nieco węższych niż w części pozostałej. Języczek ma na części bliższej szereg siedmiu i ośmiu tęgich szczecinek lancetowatych, czasem uzupełniony przez wyrostki zmysłowe dzwonkowate. Odnóża mają krótkie do długich i cienkich szczecinki włosowate oraz tęgie szczecinki kolcowate. Odwłok ma wierzch ostatniego segmentu gęsto porośnięty krótkimi i średnio długimi szczecinkami, brak tam wieńca szczecinek dłuższych lub łysego placu. Raster ma od 18 do 33 pali rozmieszczonych w głównym szeregu, czasem z kilkoma pali rozrzuconymi poza nim, oraz eliptyczną, ponad trzykrotnie dłuższą niż szeroką septulę^[3].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad psammofilny, zamieszkujący wyłącznie piaszczyste wydmy nadmorskie. Szczyt pojawu osobników dorosłych przypada na wczesną wiosnę. Żerują na rozmaitych kwiatach, najchętniej na rukwielach. Podziemne larwy bytują w piaszczystym podłożu, żerując przypuszczalnie na korzeniach roślin, ściółce i zagrzebanym martwym drewnie^[3].

Gatunek palearktyczny, północnoafrykański, notowany z Tunezji i Libii^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 298-299, ISBN 87-88757-59-5 .
↑ Oxythyrea. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-04-19].
↑ ^a ^b Domink Vondráček, Michael Hadjiconstantis, Petr Šípek. Immature stages of the genus Oxythyrea (Coleoptera: Scarabaeidae: Cetoniinae) with a key to third instar larvae, and notes on the biology of the genus. „Zootaxa”. 4486 (4), s. 401–434, 2018. DOI: 10.11646/zootaxa.4486.4.1.

[cpc-1] IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 298-299, ISBN 87-88757-59-5 .

[ke-2] Oxythyrea. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-04-19].

[vhs-3] Domink Vondráček, Michael Hadjiconstantis, Petr Šípek. Immature stages of the genus Oxythyrea (Coleoptera: Scarabaeidae: Cetoniinae) with a key to third instar larvae, and notes on the biology of the genus. „Zootaxa”. 4486 (4), s. 401–434, 2018. DOI: 10.11646/zootaxa.4486.4.1.

[1]

[2]

[3]