Oznaka wyróżniająca „Przodujący Pododdział”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Oznaka wyróżniająca „Przodujący Pododdział” – jedna z oznak wyróżniających obowiązujących w Siłach Zbrojnych PRL. Wprowadzona została na mocy Instrukcji o Przodownictwie i Współzawodnictwie w Siłach Zbrojnych PRL z 1974 roku. Nadawana była przodującym pododdziałom i oddziałom SZ PRL za „uzyskanie odpowiedniej oceny w wyszkoleniu bojowym i politycznym oraz mistrzowskie opanowanie uzbrojenia i sprzętu bojowego”[1].

Opis oznaki[edytuj | edytuj kod]

Oznaka miała formę okrągłej tarczy o średnicy 70 mm wykonanej z sukna w kolorze khaki (dla wojsk lądowych), chabrowym (dla wojsk lotniczych i OPK) oraz ciemnogranatowym (dla Marynarki Wojennej). Pośrodku miecz skierowany ostrzem ku dołowi na tle wieńca z liści laurowych i dębowych. Wokół tarczy napis „PRZODUJĄCY PODODDZIAŁ” – rysunek i napis wykonane były z tworzywa sztucznego w kolorze srebrnym (wojska lądowe, lotnicze i OPK), czerwonym (marynarze służby zasadniczej) i złotym (marynarze zawodowi). Noszona była na prawym rękawie kurtki galowej, wyjściowej i służbowej oraz płaszcza zimowego, na wysokości 3 cm poniżej wszycia rękawa[2].

Wizerunek oznaki[edytuj | edytuj kod]

Wojska Lądowe Wojska Lotnicze i OPK Marynarka Wojenna
(marynarze służby
zasadniczej)
Marynarka Wojenna
(marynarze zawodowi)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Instrukcja o przodownictwie i współzawodnictwie w Siłach Zbrojnych PRL. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1974.
  2. Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki Ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 91.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Instrukcja o przodownictwie i współzawodnictwie w Siłach Zbrojnych PRL. Ministerstwo Obrony Narodowej. Warszawa 1974
  • Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki Ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-02954-5.
  • Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 - 2003; katalog zbioru falerystycznego; 3. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2004. ISBN 83-1109-816-6.