Pałac Fanshawów w Warszawie
 nr rej. A-363 z 1.07.1965 i 9.09.2004[1]
| |
 Budynek od strony północno-zachodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Puławska 107a |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
ok. 1850[3] |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°11′41,186″N 21°01′30,284″E/52,194774 21,025079
| |
Pałac Fanshawów[2][3], także pałacyk „Henryków“[1][3] – zabytkowy pałac znajdujący się przy ul. Puławskiej 107a Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy pałacyk w tym miejscu został wzniesiony przez francuskiego emigranta Henryka Bonneta, który na początku XIX wieku z wykupionych od poprzednich właścicieli i scalonych gruntów utworzył posiadłość nazwaną od jego imienia Henrykowem[4][5]. W 1830[6] nieruchomość została zakupiona od Bonneta przez szambelana płk. George'a Fanshave'a, Anglika w służbie rosyjskiej[4]. Ok. 1850 wzniesiono tam dla rodziny Fanshawów nowy pałacyk[3]. Później stał się on własnością Potockich i służył jako miejsce zamieszkania ich uboższych krewnych[7].
W czasie II wojny światowej w budynku mieściła się kuchnia Rady Głównej Opiekuńczej[7].
Pałacyk został spalony w 1944 podczas powstania warszawskiego[8]. Został odbudowany po wojnie według projektu Stanisława Żaryna[9] z wnętrzami przebudowanymi na oddzielne mieszkania[3].
Klasycystyczny budynek ma dwie kondygnacje i czterokolumnowy portyk wgłębny od strony ogrodu[2]. W elewacji frontowej znajdują się tonda z głowami meduz[3]. W dawnym salonie zachował się oryginalny kominek[3].
W 1965 budynek został wpisany do rejestru zabytków[1]. Współcześnie jest siedzibą spółki Kosmetyczne Instytuty Dr Irena Eris[10].
W otaczającym pałacyk ogrodzie, również wpisanym do rejestru zabytków[1], rośnie m.in. jesion wyniosły, będący pomnikiem przyrody[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2020 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 5. [dostęp 2020-08-09].
- ↑ a b c Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 185.
- ↑ a b c d e f g Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 214. ISBN 83-908950-1-3.
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 245. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Teresa Mroczko i in.: Vademecum warszawskie. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”, 1957, s. 139.
- ↑ Jerzy Majewski: Warszawa nieodbudowana. Królestwo Polskie w latach 1815–1840. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2009, s. 72. ISBN 978-83-61932-00-0.
- ↑ a b Jerzy Kasprzycki, Marian Stępień: Pożegnania warszawskie. Warszawa: Arkady, 1971, s. 144.
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 175.
- ↑ Hanna Szwankowska, Aleksandra Żarynowa: Stanisław Żaryn. Konserwator zabytków Warszawy 1913-1964. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 1981, s. 10, 29–30.
- ↑ Kontakt. instytuty.drirenaeris.com. [dostęp 2020-08-09].
- ↑ Pomniki przyrody na terenie m.st. Warszawy. Pomniki przyrody na terenie dzielnicy Mokotów. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. bip.warszawa.pl. [dostęp 2020-08-09].