Przejdź do zawartości

Państwowa Rada Telekomunikacyjna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Państwowa Rada Telekomunikacyjna – jednostka organizacyjna Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego istniejąca w latach 1950–1972, powołana w celu prowadzenia jednolitej polityki telekomunikacyjnej oraz koordynacji zamierzeń poszczególnych resortów w tej dziedzinie[1].

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1950 r. nadano statut Państwowej Radzie Telekomunikacyjnej[2].

Uchwałą Rady Ministrów z 1951 r. zmieniono statut Państwowej Rady Telekomunikacyjnej[3].

Zakres działania Rady[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania Rady należało opiniowanie w sprawach[2]:

  • prowadzenia jednolitej polityki telekomunikacyjnej,
  • koordynacji zamierzeń poszczególnych resortów w tej dziedzinie oraz w sprawach zleconych przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego lub Przewodniczącego Państwowej Rady Telekomunikacyjnej.

Szczegółowy zakres działania Rady[edytuj | edytuj kod]

W szczególności Rada[2]:

  • inicjowała i opiniowała projekty aktów normatywnych, dotyczących ujednolicenia polityki telekomunikacyjnej w kraju;
  • opiniowała wytyczne do projektów rozwoju telekomunikacji oraz sieci telekomunikacyjnych w kraju;
  • opiniowała zamierzenia poszczególnych resortów co do zgodności z ogólnym planem rozwoju telekomunikacji oraz stronę techniczną planów: inwestycyjnych, produkcyjnych i importowych – w części dotyczącej sprzętu i urządzeń telekomunikacyjnych;
  • współpracowała z Polskim Komitetem Normalizacyjnym przy ustalaniu planu i wytycznych dla norm telekomunikacyjnych;
  • opiniowała wnioski w sprawach podstawowych założeń technicznych i eksploatacyjnych sieci telekomunikacyjnych, standaryzacji i modernizacji sprzętu, urządzeń oraz materiałów telekomunikacyjnych,
  • opiniowała międzynarodowe umowy telekomunikacyjne,
  • inicjowała badania techniczne,
  • przeprowadzała szkolenia kadr technicznych,
  • organizowała wydawnictwa w zakresie telekomunikacji;
  • opracowywała inne sprawy, poruczone przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

Prezydium Rady[edytuj | edytuj kod]

Prezydium Rady stanowili: Przewodniczący, którym z urzędu był Minister Poczt i Telegrafów oraz 8 delegatów powołanych po jednym przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, oraz z:

Przewodniczącego Rady podczas jego nieobecności zastępował delegat Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

Zadania Prezydium Rady[edytuj | edytuj kod]

Prezydium Rady:

  • opracowywało plan pracy Rady,
  • ustalało tematy do opracowania w sekcjach fachowych i czuwa nad pracami sekcji fachowych,
  • rozpatrywało wyniki prac sekcji fachowych,
  • zatwierdzało i przedstawiało Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego kwartalne sprawozdania z działalności Rady,
  • przedstawiało Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego preliminarz budżetowy Rady,
  • podejmowało wszelkie uchwały w zakresie działalności Rady.

Zadania Sekretariatu Rady[edytuj | edytuj kod]

Sekretariat Rady:

  • prowadził protokoły posiedzeń Prezydium Rady,
  • przygotowywał materiały na posiedzenia Prezydium Rady,
  • opracowywał preliminarz budżetowy Rady,
  • opracowywał sprawozdania z działalności Rady,
  • prowadził sprawy kancelaryjne i archiwum Rady.

Zniesienie Rady[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim zlikwidowano Państwową Radę Telekomunikacyjną[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 4 lutego 1950 r. o Państwowej Radzie Telekomunikacyjnej. Dz.U. z 1950 r. nr 7, poz. 63
  2. a b c Uchwała Rady Ministrów z dnia 31 maja 1950 r. w sprawie nadania statutu Państwowej Radzie Telekomunikacyjnej. M.P. z 1950 r. nr 67, poz. 788.
  3. Uchwała nr 655 Rady Ministrów z dnia 15 września 1951 r. zmieniająca statut Państwowej Rady Telekomunikacyjnej. M.P. z 1951 r. nr 85, poz. 1166.
  4. Uchwała nr 304 Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim. M.P. z 1972 r. nr 58, poz. 311.